Grappig toch?

Ik wilde je gewoon een grap vertellen, maar dat werd ineens heel lastig.
Kijk, het zit zo, we kunnen elkaar niet echt meer vertrouwen, hè?
Want als ik een grap maak dan weet jij niet zeker of ik het misschien wel meen. Er was ooit eens een tijd, een tijd na de oorlog tot nu, dat we elkaar in de ogen keken en wel wisten hoe het zat. Een grap was een grap en streken waren streken en alle overhemden werden nog door moeders gestreken. Dat laatste hoeft niet per se, maar God wat ben ik er dankbaar voor en wat waardeer ik het. Och, moeders, wat zijn dat lieve wezens. Even uitweiden, hoor; ik had dus laatst die film Bad moms gekeken, en die zouden alle mannen moeten kijken. Vrouwen zijn ontzagwekkend. Ik heb trouwens ook niets tegen homo’s en lesbiennes. Verder doe ik niet moeilijk over transgenders, onzijdige mensen of van die mafkezen die zich in een dierenpak hijsen omdat dat voor hen de enige manier is om het hart sneller te laten kloppen. Toch wil ik laten weten dat ik heus wel tegen dingen ben, zodat jij niet gaan denken ‘dit is een man zonder principes’. Ik ben bijvoorbeeld tegen movember of stopktober, ik hou niet van hypes en al helemaal niet van dabben en ik moet ik niets hebben van zo’n beetje alle politici. Politici praten niet zoals jij en ik en daar stoor ik mij aan. Zo, is daar alvast geen misverstand over.
Maar waar ik naar toe wil is een grapje. Even voordat ik naar die grap ga, dit nog. Weetje waarom ik van zwarte mensen houd? Omdat ze anders zijn. Dat is dezelfde reden waarom ik van Arabieren houd, Eritreeërs of Syriërs of mensen uit Gouda. Het leeft voor mij heel fijn om verschillende culturen om me heen te hebben, omdat het je perspectief op de wereld verrijkt. Zij leren mij iets aan, ik leer iets van hen en zoals bij alle volkeren of nationaliteiten is het grote gros van het contact gastvrij, gezellig en goed. Ik ken de worstelingen van een Eritreeër, Syriër of een Gouwenaar niet, want dat ben ik niet, maar ik ónderken ze wel. Dus de vraag is daar, vertrouw je mij? Hier komt hij dan. Ik noemde John Williams in RTL 4’s Een dubbeltje op zijn kant, altijd ‘de integer-neger’, grappig toch?