Gooi er in godsnaam een filter overheen

In de fotostudio met ruime wachtruimte zaten moeder en dochter. Mooi gekapt en geschminkt. Net als ik. Echter, mijn energie had ik beter kunnen steken in het door blijven zoeken naar mijn paraplu. De fotograaf nam het tweetal mee. Ik hoorde ze elkaar de nodige aanwijzingen geven. Dat werden vast mooie foto’s. Na de sessie kwamen ze terug en moesten ze even wachten totdat de foto s ontwikkeld waren. De man kwam terug en liet de dames hun foto’s zien. “Ja, maar nog even een filter er overheen he? En doe dan die ene met die zachte gloed?” De fotograaf keek alsof hij het water zag branden. “Ja, kom op zeg, zo gaan ik toch niet in me paspoort?” De dochter knikte instemmend. ‘En de jouwes dan?” De dochter keek naar haar setje en sloeg haar hand voor haar mond. “Oh nee, zo niet, nu zie je dat ik weer had moeten vullen!” Ik dacht dat ze eventuele gaatjes in haar gebit bedoelde, vanwege de hand voor de mond, maar nee. De fotograaf zei rustig: ‘Dames, ik kan niks doen qua photoshop, want dat mag gewoon weg niet. Er zijn regels”. Ik schrok stiekem ook een beetje. Hoe erg in godsnaam is zijn belichting wel niet? De dames lieten mij de foto’s zien. Ik zei nog iets in de trant van ‘hartstikke mooi’ maar werd keihard overschreeuwd ‘Zet dat dan op je website, dat je behoorlijk in de kreukels er uit komt!’ en “Heb een hele kappersbeurt gehad en netjes alles bijgewerkt en dan dit…”. De fotograaf wenkte mij en liet hen even afkoelen. Ik keek in de spiegel. Natuur met wat schmink. En geen 18 jaar oud meer. Ook ik moest even wachten op de foto’s. De fotograaf kwam vol hernieuwde energie terug en overhandigde mij trots zijn setje. Ik zag een uitgebluste vrouw die haar paraplu vergeten was. Fijn. Dit tien jaar in een paspoort. Ik snapte de dames ineens volkomen. De fotograaf wachtte op mijn reactie. “Ja, eh…t is zoals het is” stamelde ik. De dames en de fotograaf keken mij aan. “Maar tegenwoordig nemen we dat niet meer voor lief mop” aldus de moeder. “Gelukkig zijn er regels, anders kon je nergens naar toe mevrouw” aldus de fotograaf. Ik hou mij vast aan de gedachte dat we geen real life belevenissen meer meemaken als we alles maar faken. Anders is het verdomde jammer, zo enorm lelijke pasfoto.