Fuck you politics

Trump wint. “Die had ik niet zien aankomen.” Ik wel. De onderkant van de samenleving voelt zich genegeerd, weggewuifd en niet serieus genomen door de heersende politieke elite… How about now? De middenklasse is verdwenen in Amerika, de hoop ook. De verdeeldheid is groter dan ooit, de angst ook. Terug naar het ongefundeerd geclaimde ‘van mij’ gevoel. Samen lijkt achterhaald. Het is een stem die al lang wordt gedeeld, maar waar niet naar wordt geluisterd.

Er is geen alternatief voor deze gefrustreerde groep die zijn ogen niet kan openhouden van vermoeidheid door de drie banen die ze doen om met het laatste beetje kracht de eindjes met een veel te losse knoop aan elkaar te binden. De half open ogen, maken alleen het kortzichtige te zien. Ze wijzen naar de nog armeren in plaats van naar de rijken, de graaiers, de I don’t give a fuck-ers, de Trumps van de samenleving. De man die wanneer er twee reddingsvesten zijn voor drie mensen, er twee zal pakken voor zichzelf, voor de zekerheid. Die man, die nog nooit iets terug heeft gegeven aan het land dat hem zoveel gaf, wordt als redder omarmt. Fuck you, politics. De middelvinger gaat omhoog, de hoofden van de rest van de wereld omlaag. Net als de welvaart. Maar dat weten ze nog niet. Het is aan de nieuwe generatie, de generatie die nooit de welvaart zal kennen van hun ouders, die de luxe niet heeft om te denken dat het wel goed zal komen. De generatie die vrijer denkt, maar meer gevangen is dan ooit door de angst van de vorige. Hadden ze maar wat meer angst gehad voor de blaren, waar ze hen op laten zitten.

Ik laat mezelf graag geloven dat het niet onaardig bedoeld is. Ze willen dat het beter wordt, vooral voor hun kinderen, zodat zij gewoon gelukkig kunnen zijn. Vanuit dat licht, is hun stem niet zo donker. Iedereen streeft naar geluk. En de wens om ‘gewoon gelukkig’ te zijn overstijgt elke kleur en elke overtuiging. Gelukkig hebben wij nog even in de aanloop naar onze verkiezingen om te laten zien dat we daarin allemaal hetzelfde zijn, dat het ook anders kan, dat we samen sterker staan, dat we met open ogen en oren de problemen die er zijn moeten oppakken, niks mogen weglaten, niemand mogen wegwuiven en we niet mogen vergeten dat geluk naast zoveel meer, vooral is om te delen.