Een kind liegt nooit?

Stel je koopt een zak snoep voor je kind. We noemen hem Pietje.
Je doet het snoep ergens in een trommel.
Toch na een paar uur heeft Pietje dat snoep opgegeten.
Pietje zegt alleen dat ie het niet gedaan heeft.
Denk je dat pietje nu een leugen heeft verteld? Zo ja, dan zal ik nu maar beginnen met het volgende statement: Kinderen kunnen liegen.

Ik stond laatst een aflevering te bekijken in YouTube van Je zou het maar hebben.
Het ging om pedofilie.
Voordat u verder leest wil ik wel zeggen: Ik ben tegen kindermisbruik, en ik zou het zeker het erg vinden als het een kind overkomen is en dat ook heeft gezien en verteld. Ik zou er ook vanuit gaan dat zij misbruikt kunnen worden.
Er was namelijk iets aan de aflevering waardoor ik eigenlijk niet meer veder wilde kijken.
Een vader van een misbruikte kind had gezegt: “Een kind kan niet liegen”

Over misbruik? In het meeste geval van niet nee.
Over het stelen van snoep? Denk toch maar even een seconde na.
Er is namelijk ook een donkere kant van kindermisbruik. De andere kant van het verhaal.

Laatst keek ik de film The Hunt.
Het verhaal gaat over een Deense man die op een dag door zijn eigen omgeving vervreemd word omdat een 4 jarige meisje dat zijn piemel zou hebben gezien.
Als je de film niet hebt gezien, dan ben je er waarschijnlijk uitgegaan dat het meisje een piemel van de man heeft gezien.
Als je de film wel hebt gezien, dan weet je dat het idee erachter dat helaas de man is kapot gegaan aan een kleine leugen.

Toen ik mijn mening hierover gaf in YouTube kreeg ik vooral veel kritiek. Tegenargumenten zoals “Een kind kan niet liegen” “Alleen oudere kinderen liegen”
“Het is maar een film”

Als het maar een film is, moeten wij dan Pietje geloven als hij eerst liegt om een snoep, en daarna liegt als hij de piemel van zijn leraar zag?
Natuurlijk zou het misschien waar zijn, wie weet was de leraar van Pietje wel echt zo gek.
Maar een kind dat niet kan liegen, is als mijn kat die altijd liegt dat ze niet gegeten heeft.
Het kan helaas wel.