Doornroosje

Marianne Thieme wil de dierentuinen verbieden, want een dierentuin is, volgens haar, niet meer van deze tijd. Maar weet deze aanvoerster van de Partij van de Dieren wel dat veel diersoorten nog niet zijn uitgestorven juist omdat er dierentuinen zijn? Als je een politieke partij opricht voor het belang de dieren, dan denk ik dat het niet onverstandig is om je eerst een klein beetje in te lezen. Het is een beetje dom gebrul om te verkondigen dat een dierentuin moet verdwijnen, omdat je onderbuik dat nu eenmaal aangeeft, of, wat waarschijnlijker is, omdat het leuk klinkt met betrekking tot de verkiezingen.

Natuurlijk, er was ooit een tijd dat dieren in Nederland in veel te krappe kooien zaten. Maar die tijd ligt, gelukkig, al heel lang achter ons. Ik zeg niet dat dieren nu gelukkiger zijn, want dat weet ik niet, net zo min als mevrouw Thieme dat weet. Wat ik wel weet is dat veel dierentuinen wereldwijd samenwerken om met uitsterven bedreigde diersoorten, middels een nauwkeurig fokprogramma, een kans te geven. De panda, het symbool van het WWF, is misschien wel het beste voorbeeld, evenals de Andescondor, die al jaren geleden uitgestorven zou zijn, als er geen dierentuinen waren geweest. Het is voor haar natuurlijk belangrijk om, een aantal maanden voor de landelijke verkiezingen, met haar hoofd de tv te halen, want anders komt er geen zeteltje bij. Maar als je, zoals mevrouw Thieme pretendeert, het belang van het dier verdedigd, dan sla je de plank volledig mis door dierentuinen af te willen schaffen. Dan verdedig je namelijk niet het belang van de dieren, nee, dan werk je bewust mee aan de uitroeiing van nu reeds bedreigde diersoorten.

Ik kan er dan ook niets aan doen dat mij bij de Partij van de Dieren een beetje het gevoel bekruipt dat deze partij nooit is opgericht om het belang van de dieren te dienen, maar uitsluitend het belang van de oprichtster. De arbeiders waren al weg, de democraten ook, het communisme was niet echt populair en christelijk zag ze niet zitten. Omdat ze te jong was voor een seniorenpartij, werd het een dierenpartij. Bijna vier jaar lang profiteren van een leuk zakcentje, om, zodra de verkiezingen eraan komen, uit een diepe winterslaap te ontwaken, om her en der wat opmerkingen te maken die op het gevoel werken, in de hoop dat je in ieder geval één zetel bemachtigd, om daarna, als ware zij Doornroosje, weer terug te zakken in een diepe slaap.

Jan van Oranje
www.janvanoranje.nl