#DitDoetDeVIO

Na een lange dag spreekuur ben ik blij dat ik mij kan gaan installeren in het bed&breakfast waar ik deze stage ga doorbrengen. Na wat te hebben gegeten start ik mijn laptop op om het spreekuur van de volgende dag voor te bereiden en typ ik nog een hoofdstuk voor een verslag. Al snel is het half elf en kan ik mijn concentratie niet meer bij het verslag houden. Bedtijd.

Ik schrik wakker als om kwart over drie mijn telefoon gaat, ik neem op en krijg een adres door waar ik over een kwartier word verwacht. Ik schiet in mijn kleren, gooi wat water in mijn gezicht, poets mijn tanden en spring in de auto. Met een alweer een klein beetje heimwee naar mijn bed rijd ik naar mijn volgende bevalling. De heimwee maakt plaats voor een gezonde stoot spanning, terwijl ik me opeens bedenk dat ik het adres al weer vergeten ben. Snel bel ik de verloskundige: "Sorry ik sliep nog half, wat was het adres?" In het geleende autootje van mijn opa race ik naar het adres.

Aangekomen op het adres maak ik, tussen haar weeën door, een praatje met de barende, zet ik wat spulletjes klaar en doe mijn controles. Na vier uur puffen en van houdingen wisselen, blijkt er wat schot in te komen. Mevrouw heeft nu volledige ontsluiting en begint aan het laatste stukje van de bevalling. Ik moedig haar aan, loop met washandjes, instrueer de kraamverzorgster en dan… vang ik het kind. Een standaard riedeltje speelt zich nu af in mijn hoofd, navelstreng check, geboortetijd check, schone mat check. Oke, nu nog de nageboorte. Na tien minuten is die ook geboren en blijkt het bloedverlies stabiel. Ik kan weer rustig ademhalen. Of toch niet, denk ik als ik het schermpje van de telefoon zie verlichten, nog voordat het deuntje voor de volgende zich afspeelt…

Deze column schrijf ik als reactie op #DitDoetDeCo. Mijn stem hebben de co-assistenten om vergoeding te krijgen, maar ik zou dan graag zien dat dit ook bij verloskunde studenten het geval werd. Net als hen werken wij onregelmatig en net als hen dragen wij verantwoordelijkheid over een heel belangrijk stukje zorg, over moeder en kind.