Achter de voordeur

We gingen een stoel ophalen in een andere wijk van de stad. Toen we bij het goede huis aankwamen stond de deur al open, mijn vrouw drukte op de bel. ‘Hallo?’ riep ze. Voor het gemak gingen we in de hal staan want buiten stormde het en het was koud. Een vrouw kwam de trap af. Ze straalde onrust uit. Ze zat midden in een verhuizing, dat bleek al uit haar advertentie. Het huis zelf was bijna leeg. Her en der lagen de laatste spulletjes. Soms beginnen mensen hele gesprekken, maar zij kwam meteen to the point en begeleidde ons naar boven, waar de stoel stond, in een verder leeg vertrek. De stoel was nog prima dus daar hoefde we niet veel woorden over te wisselen. Ik tilde de stoel de trap af naar de auto. Mijn vrouw vroeg nog toen ik klaar was: ‘Waar gaat u nu wonen?’ ‘Ik overbrug de periode even bij mijn ouders,’ antwoordde de vrouw. ‘Dag’ zei ze, en ze sloot de voordeur.
Bij een stoplicht op weg naar huis keken we in stilte naar de rode lampen. De wind sloeg hoorbaar tegen de auto. ‘Je stapt zo in iemands leven,’ zei ik tegen mijn vrouw terwijl ik de onrust in de ogen van de vrouw nog voor me zag, net als de halfvolle verhuisdoos in de keuken, en de schroevendraaier op het aanrecht. ‘Ja dat zat ik ook net te denken.’ We waren even in iemands leven gestapt. Fascinerend, geografisch gezien nog geen vijf minuten rijden, en toch een hele andere wereld betreden. Als kind had ik zo’n ervaring soms als ik voor het eerst bij een vriendje thuis ging spelen. Een ander wasmiddel wat in de lucht hing, spullen die ik in de hal zag liggen, als een stilleven. Hardloopschoenen met moddersporen op de vloer, een tennisracket in de hoek. Sportieve types dus. Spullen zeggen veel over mensen. Bij een oude vriend van mij stond een jukebox midden in de woonkamer. Daar verwachtte ik geen stijve mensen bij en dat klopte. Zijn ouders waren enorm gezellig en niet vies van een feestje. Het was alweer lang geleden dat ik in iemand anders zijn leven was gestapt. Ik denk aan alle huizen binnen een straal van vijf minuten rijden. Ik denk aan alle voordeuren in mijn eigen straat. Zoveel levens. Zoveel werelden. Mindblowing.