Verkoop uit de auto

Verkoop uit de auto

Teruglopend naar huis reed me een Audi tegemoet. Een sjiek ogende man van rond de 60 opende zijn raampje en zei met zachte stem ‘Mag ik u iets vragen’.
Ik veronderstelde dat hij de weg wilde weten.
‘ U ziet er nogal betrouwbaar uit, ik wil iemand iets cadeau geven omdat ik vanavond naar Zwitserland vlieg en de huishoudartikelen die ik mee terug moet nemen vanuit de beurs die we zojuist in de Jaarbeurs afsloten, niet in Zwitserland mag importeren. Die wil ik daarom na overleg met mijn broer weggeven’.
Pats. Wat een opening. Hij schudde me de hand en stelde zich voor.

‘Wij hebben een bedrijf in huishoudartikelen, volgend jaar komen we met een nieuwe collectie, het koffertje dat ik moet terugnemen heeft eigenlijk geen waarde meer. Bovendien is Zwitserland geen lid van de EU en moet ik invoerrechten betalen. Dan maak ik er liever nu iemand blij mee. Ik heb bovendien niet veel tijd, de auto moet ik straks op Schiphol inleveren en dan vlieg ik terug.’

‘Ehhh…’.

Hij opende het achterportier. Op de achterbank lag een zwart diplomatenkoffertje, dat hij in een handige zwaai opende. Binnenin een glanzende messenset, ik schat een dertigtal messen van verschillend formaat. Aan een van de messen hing de prijs: € 979,00.

‘Da’s niet mis’.

‘Kent u iemand die u dit cadeau wilt doen, ik laat het liever hier achter dan op Schiphol ermee door de douane te moeten’.

‘Met al die messen zal dat moeilijk worden’, bracht ik verbouwereerd uit.

Snel zocht ik in mijn geheugen naar een mogelijk begunstigde.
‘Mijn zoon gaat binnenkort op kamers’ probeerde ik.

‘Perfect, uw zoon zal u dankbaar zijn. Ik wil voor de messen echt niets hebben, maar het koffertje kost
€ 139,00. Dat bedrag wil ik dan wel als vergoeding voor de kosten’.

Hij keek me sluw aan: ‘Dat is uw zoon u toch wel waard. En vooruit, geen € 139,00, maar wat is het u dan wel waard?

Het was tijd om af te ronden, voor hem en voor mij. Een transactie zat er niet in.

‘Het is me eigenlijk niets waard, u heeft een prachtig verkoopverhaal, tot een volgende keer’.

‘Dan neem ik het mee naar Schiphol en ga het daar aan iemand cadeau doen. Ik moet trouwens toch snel de auto inleveren.’

Statig stapte hij in en reed rustig weg.
Een messenset heeft mijn zoon gelukkig al.

B.A. Bertelsen 28/10/2016