Strandjutter zonder strand

Zelfs na lang zoeken, heb ik het niet gevonden. Na alle rondgangen te voet ken ik alle hoeken en gaten van deze stad. Het zou mijn leven ietsjes mooier gemaakt hebben, want het is prachtig als je het wel hebt. Zeker bij de herfststormen die je rond deze tijd van het jaar mag verwachten.

Bij gebrek aan zee, ben ik een soort van strandjutter zonder strand geworden. Elke dag sta ik vroeg op, omdat ik weet dat de feestvierders na het stappen graag laten liggen waar ik naar op zoek ben. Omdat het geen neurotische verzamelwoede is maar bittere noodzaak en ik slechts weinig tegelijk kan dragen, ben ik enorm selectief in wat ik meeneem. Voor de statiegeldflesjes bijvoorbeeld is altijd wel een plekje over. Evenals voor resten pizza van Happy Italy, want alleen die smaken ook koud simpelweg heerlijk.

Deze strandjutter probeert te overleven in de jungle van de stad. Ik ben niet verslaafd, weiger te stelen en heb een enorme hekel aan bedelen. Vooral heb ik het niet op bedelaars die met een hondje bij de Hema zitten, zielig kijken en op het einde van de dag lachend een happy meal halen om vervolgens in een dikke auto naar huis te rijden. Als een boer die kiespijn heeft, probeer ik te lachen om mijn situatie. Vooral over het feit dat ik heel gelukkig ben met mijn noodvoorraad cash die ik op zak heb: 2,65 Euro betekent immers de zekerheid van een paar dagen te eten hebben.
Mijn (t)huis is op dit moment een park. Een stuk plastic en een paar dekens houden me warm. Twee nachten per week is het mogelijk bij de Wonne te slapen. De noodopvang is nog dicht omdat het te warm is ’s-nachts. Twee keer per week even bijkomen en mezelf verzorgen, zodat ik er niet uitzie als een zwerver. Ik schaam me ook zo al genoeg.

Het is mijn eigen schuld, dat het zover gekomen is. Alleen ik heb de verkeerde beslissingen genomen. Het is echter niet mijn keuze geweest zo te leven. Druk ben ik bezig weer voet aan de grond te krijgen. Stapje voor stapje werken aan normaliteit. Als dat gelukt is, ga ik nog eventjes door flesjes verzamelen in mijn stad Enschede. Met een beetje geluk zit er dan ook statiegeld op blikjes, zodat ik snel een treinticket kan kopen. Juist ja, ik wil eindelijk weer eens naar het strand.