De Nobelprijs voor de Literatuur…

Bob Dylan ? Serieus? Kijk, ik zal natuurlijk niet ontkennen dat het een geweldig artiest is die de poëtische uitingen binnen de Amerikaanse zanggeschiedenis een nieuw jasje heeft gegeven, maar na jaren de Amerikaanse literatuur lobby compleet te hebben genegeerd en in het verdoem hoekje gezet te hebben kiest het Nobelcomité, met als hoofd de nieuwe voorzitter Kaci Kullman Five, die zonder pardon voormalig voorzitter Thorbjorn Jagland de laan heeft gewezen , Bob Dylan ? Presidential Medal of Honour, dat is nog binnen de beperkingen, maar de Nobelprijs voor de literatuur ? Dit gaat mijn pet te boven. Aan het feit dat Five voor het eerst in het 116 jaar van de Nobelprijs een voorzitter wegstemde zegt feitelijk al genoeg. En het feit dat hij een zanger verkiest boven een echte schrijver, zegt ook al genoeg.

De Nobelprijs voor literatuur hoort er te zijn voor schrijvers en niet voor zangers. De mismatch tussen het Nobelcomité en de VS eindelijk opgelost, kiezen ze Bob Dylan ! ! Joseph Roth, Don DeLlilo, Joyce Carol Oates, stuk voor stuk auteurs die een echte bijdrage hebben geleverd aan de wereldliteratuur, maar Bob Dylan, het slaat werkelijk waar nergens op. Dan nog liever onze eigen Cees Nooteboom, die elk jaar als een verstokte Hugo Claus aan de telefoon zit vastgelijmd, om te wachten op dat belletje dat toch nooit zal komen. En kijk naar Joseph Roth, zelf groot fan. Zijn romans The plot against America en The Human Stain sluiten naadloos aan bij de onovertroffen Amerikaanse presidentsverkiezingen van dit jaar, dus naar mijn mening een algemeen gezegend winnaar, die ook al jaren achtereen als een van de favorieten wordt beschouwd. Roth heeft hard gewerkt om te komen waar hij is en zal nog eeuwen gelezen worden, niet dat Bob Dylan niet hard heeft gewerkt, maar op een compleet ander vlak.

De Grammy’s dat zijn prijzen om het oeuvre van muzikanten te eren, de Nobelprijs voor de literatuur hoort er te zijn voor mensen die de kunst van het schrijven van boeken zodanig onder de knie hebben, dat ze worden vereeuwigd met de Nobelprijs. Het schrijven van 20 boeken met meer dan 200 bladzijdes is naar mijn mening toch een stuk moeilijker dan 522 liedjes schrijven, zoals Dylan is gelukt. Al was het de haast ongelezen Ngugi wa’Thiongo geweest of de Syrische dichter Adonis, het besluit om Dylan te laten winnen, is naar mijn mening abominabel.