Kanker als scheldwoord is werkelijk schandalig!

Je partner, geliefde, familielid, vriend(in) of een kennis zal deze ziekte maar hebben.
Kanker wordt te vaak als scheldwoord gebruikt onder de jeugd van tegenwoordig. Zij beseffen niet hoeveel verdriet je een ander hier mee kan aan doen. Het is kanker voor en kanker na in de scheldwoorden.

Misschien moeten ze de jeugd op school verplichten, om eens een dag op de afdeling mee te lopen waar kankerpatiënten liggen. Dan krijgen ze vast het woord kanker, nooit meer uit hun mond.

Een vrouw staat op de bus te wachten, verderop hebben er twee kwajongens ruzie met elkaar. Ze schelden elkaar verrot, de één nog harder dan de ander. De kanker vliegt haar om de oren. Schandalig gewoonweg. Deze vrouw als wachtende op de bus moet dat allemaal maar aanhoren. Het kwetst haar diep. Zij weet wel dat die kwajongens er geen besef van hebben, het raakt haar echter tot op het bot. Een eenzame traan biggelt er over haar wang. Eindelijk ziet ze bus aankomen.

Onderweg stappen er twee meiden in die steen en been klagen over hun school. De één zegt tegen de ander; ‘ik ga wel werk zoeken, want die kankerschool daar wil ik echt niet meer heen.’ De andere reageert erop met; ‘dat ben ik met je eens, die kankerleraren altijd met hun gezeur.’ Vol ergernis hoort die vrouw dit aan. Haar gedachten dwalen naar haar kind die in het ziekenhuis ligt te vechten voor haar leven.

Uitgezaaide borstkanker. Pas zeventien jaar geworden. De ene chemokuur na de andere volgt, hier vallen haar haren door uit. De prachtige bruine lokken liggen ’s ochtends rond haar hoofd op het kussen. Bittere tranen huilt zij, als haar moeder die middag op bezoek komt. ‘Ik word echt kaal hé, mam?’ snikt ze zachtjes. ‘Ja, mijn kind,’ zegt haar moeder, ‘we moeten eens aan een pruik gaan denken.’ Het kind schudt heftig met haar hoofd en roept: ‘Nee, dat wil niet. Die lijken zó nep en lang niet zo mooi, als dat mijn echte haar was.’
‘Luister eens,’ zegt haar moeder. ‘Op internet kwam ik een site tegen waar mensen van écht haar, pruiken maken. Het is een stichting waar van gedoneerde haren, pruiken gemaakt worden. ‘Echt waar, van écht haar?’ vraagt haar dochter. ‘Ja, van écht haar,’ zegt haar moeder.
Een klein lachje breekt door. Deze site maakt haar zo enthousiast, dat ze het gelijk deelt met de rest van de wereld.

2016©Vlindertje73