In haar eentje

Vier kinderen ’s morgens vroeg de deur uit krijgen is een klus, zeker aan het einde van een lange week. Tegen de tijd dat ieder zijn schoenen, jas, en helm op heeft, zijn we een puberale uitbarsting en een kleuter driftbui verder. Het is heerlijk om eindelijk het rumoer van de woonkamer in te ruilen voor de ochtendstilte van het fietspad.
Totdat mijn dochter die rust onderbreekt.
“Ik ben mijn gymspullen vergeten.”
Ik rem en doe haar rugzak open, waar een lege gymtas in zit.
“We hadden het gisteravond toch tegen je gezegd?” Ze zwijgt. Ik draai mijn bakfiets om en werp zuchtend een blik op mijn horloge. “We gaan terug om je kleren te halen, dus we komen nu laat.”
Ik kijk naar haar zus, omdat ik het niet eerlijk voor haar vind. De twee jongsten in de bakfiets hebben weinig keus, maar haar zus zou in principe in haar eentje kunnen fietsen.
“Ga jij maar verder, schat. Dan kom je tenminste op tijd.”
Haar ogen worden groot, maar ze zegt meteen, “Ja, mam.” Hoe vaak had ik haar voor me laten rijden? Het zou moeten lukken.
“Let je op bij de drukke plekken?” Ze knikt ijverig en fietst weg.
Zij, de oudste, die wel aan haar gymkleren gedacht had. Zij, die sinds kort alleen naar de winkel mag om het ene of andere vergeten dingetje te halen. Zij, die zo graag laat zien wat ze in haar eentje kan.
Met gymkleren in de tas naderen we de school een half uur later, en ik denk eraan om even langs de middenbouw te lopen om te zien dat ze veilig in de klas zit.
Maar dat blijkt overbodig te zijn. Honderd meter vóór de school staat ze langs het fietspad. Zonder jas, tas, en helm wacht ze in de kou. Als ze ons ziet, rent ze op ons af.
“Wat doe je hier?”
“Ik wilde wachten op jullie.”
“Is de bel niet al gegaan?”
Ze is één van de beste leerlingen in de klas, maar ze haalt haar schouders op, alsof het haar niet kan schelen.
“Ik ben blij dat je veilig bent aangekomen. En nu weer de klas in!”
Als ze omdraait en wegloopt, komt ze mij ineens klein over. Dan valt het kwartje: ze vond het spannend om alleen te fietsen.
Ze wilde even contact leggen.
Ze had me gemist.
Zelfs mijn oudste, die zoveel in haar eentje kan.