Het onderbuikgevoel

Wat is de overeenkomst tussen Yuri van Gelder, de vluchtelingen crisis en Vindicat?
Ik hoor je denken, “het zijn allemaal uitgemolken onderwerpen.”
Dat is correct. Maar de echte overeenkomst is dat het de Nederlander in zijn puurste vorm uit de tent lokt.
De dag nadat Yuri van Gelder op het vliegveld naar Nederland werd gezet, wist eigenlijk niemand in Nederland wat er precies was gebeurd. Maar dat je het verhaal niet kent is natuurlijk maar een lullig feitje.
“Dat is toch geen topsport” riep mijn vader vanaf de bank met een biertje in z’n hand.
Welkom in Nederland waar het volstrekt onnodig is om je mening te beargumenteren.
Gewoon hard schreeuwen, dan kom je er wel.
“GEEN AZC IN MIJN DORP”
En als dat niet helpt dan gooi ik wel met stenen naar de politie om mijn zin te krijgen. Waarom Jan hier geen vluchtelingen wil?
“Kaas is de baas.”
Ik ben om hoor.

We hadden al een tijdje geen echte onderwerpen meer voor onze ongezouten mening, maar gelukkig was daar de bangalijst van Vindicat. Nederland kan weer los gaan. Al schreeuwend dat het onderdeel is van de cultuur van studenten verenigingen om vrouwen te seksualiseren. Want er is een bangalijst verschenen bij één vereniging en dat geeft toch wel het onderbuikgevoel dat iedere gast bij een studentenvereniging elke dag hulpeloze vrouwen vernederd.
Gelukkig hebben we daar Laura, die zat bij een roeivereniging in Amsterdam. Kan zij mooi even aan tafel bij Pauw bevestigen dat dit inderdaad de cultuur is.
Wacht even hoor, roeivereniging Amsterdam – Vindicat Groningen?
Nouja hé toch allemaal één pot nat. Blij dat iemand dit kan bevestigen anders was het toch zonde geweest van de maatschappelijke discussie.
Ikzelf ben eigenlijk benieuwd hoe de huidige vrouwelijke leden van Vindicat deze vrouw-vernederende cultuur ervaren. Maar waarom zou ik dat ook eigenlijk zijn als je Laura hebt van de roeivereniging uit Amsterdam. Nederland moet een vuist maken tegen deze mensonterende cultuur. En gelukkig zijn we niet alleen goed in schreeuwen maar ook in hard optreden. Alle ontgroeningen eruit en schrap die klote verenigingen ook maar gelijk van het Nederlands immaterieel erfgoedlijst.
Hee kenniscentrum als jullie dan toch bezig zijn met het herzien van die lijst, dan weet ik nog wel een vervanger:
“Het onderbuikgevoel.”
Dat schijnt in Nederland ook een al jarenlange traditie te zijn. Met een rijke historie aan meningen daarop gebaseerd.