Het magische randje

Het was namiddag en de lucht begon haar licht te dimmen. Er ontstond een roze suikerspin gloed in de lichtblauwe lucht. Ik fietste het pad af en bleef naar de meereizende lucht kijken en toen naar de wolkenkrabbers waarin de zachte lucht zich liet reflecteren. Het was prachtig.

“Wat ben ik blij dat ik kan zien”, bedacht ik me toen en zei ik daarna tegen de vriendin met wie ik fietste. “Dat ik kan fietsen, bewegen, kijken, horen, leven, vrij zijn.” Ze knikte instemmend en keek toen ook naar de lucht die boven onze hoofden zweefde. “Het leven is zo mooi, dat moet je altijd blijven zien. Als je dat verliest, verlies je het leven”.
“Ja het leven is prachtig. Helaas zien veel mensen dat niet meer”, zei ze toen.
En daar stemde ik mee in. Want hoe vaak ik om mij heen wel niet zeurende en klagende mensen hoor. De mensen waarbij de glans uit de ogen verdwenen is en plaatsgemaakt heeft voor een doodse blik. Energieloos kijken ze dan voor zich uit, gaan voorbij aan het alles wat ze kruisen. Het lijkt of veel van die mensen de magie van het leven uit het oog verloren zijn, dat magische randje niet meer zien. Niet meer genieten van die dingen, als een suikerspin lucht, familie, lekker eten, gezond zijn. Ze leven binnen zelf getrokken lijnen en treden daar niet meer buiten. Ze lijken te zijn vergeten dat het leven onbegrensd is. Dat als je zonder angst het leven tegemoet treedt je onbezorgd zal zijn. Maar angst laat de mensen regeren, het mooie, magische wegnemen. Zelf gecreëerde angst en angst gecreëerd door anderen. Angst voor de toekomst, angst om wat anderen vinden, angst om niet te komen waar je komen moet, angst om niet gelukkig te zullen zijn en dat daardoor ook niet zijn.
Sommige mensen gaan maar door en door, zonder stil te staan. Dat is één van de redenen waarom ze het mooie niet meer zien, ze in een sleur raken.

Iedereen kan dat magische randje zien. Want als je je angst weggooit zul je het mooie weer ontdekken en terugvinden. Als je gewoon even, heel even omhoog kijkt, de oneindige hemel in, zul je die grootsheid weer zien. Dan zie je hoe mooi het leven kan zijn.