Het gemaskerd bal

En weer blijkt dat we met z’n alle voor het lapje worden gehouden. Na de chloorkip, de analoogkaas en het supermarktbrood waar mensenharen in zitten verwerkt, hebben we nu de wijn. Maar liefst 60 chemicaliën mogen er volgens EU-richtlijnen gebruikt worden bij de productie van wijn… 60! En geen van deze chemicaliën hoeven vermeld te worden op het etiket, zoals dit bij andere voedingsmiddelen wel verplicht wordt. Noem me naïef, maar ik was in de veronderstelling dat onze welgeliefde wijn een van de weinige producten was die nog enigszins ambachtelijk gemaakt werd.
In mijn hoofd zie ik wijnvelden reikend tot aan de horizon, oude vrouwtjes die elke ochtend even een wandeling langs de velden maken om te kijken of de druiven goed van kleur zijn, en donkere wijnkelders vol met houten wijnvaten. In plaats daarvan wordt wijn tegenwoordig gecreëerd in een lab. Frankensteinwijn zegmaar. Wijn die eigenlijk niet meer gedronken kan worden, wordt met behulp van poedertjes weer opgelapt om verkocht te worden aan de naïeve consument.
We lijken te leven in een periode waarin je elke ochtend geneigd bent je vel tussen duim en wijsvinger te pakken en te knijpen: ben ik wakker,is dit echt? Je loopt naar buiten en duwt tegen de muren om te kijken of je de decorstukken van deze slecht geschreven B-film om kunt duwen.Je trekt je portemonnee en ziet wat papier zitten. Papier bedrukt met getallen, nietszeggende cijfers die waarde hebben gekregen omdat wij dat zo hebben besloten, maar eigenlijk is het niks. Lucht.
We hebben digitale relaties en digitale vrienden. Spuiten onze lippen bij en willen zonder make-up niet gezien worden.
Ik vraag me vaak af of de weg die we samen zijn ingeslagen wel de juiste weg is. Niets is meer wat het lijkt. Dingen die vanzelfsprekend zouden moeten zijn, zijn niet vanzelfsprekend meer. Als man zijnde weet je ’s ochtends niet wat je aan gaat treffen als je ’s avonds een leuke meid mee denkt te hebben genomen. Beauty-bloggers en make-up artists varen wel bij het mondiale gemaskerde bal dat steeds meer bezoekers weet te trekken.
Toekomstig geschiedenisdocenten zullen aan deze periode refereren als, iets in de trant van,“De Grote Globale Verneppisering”,de GGV. Daar zijn geschiedenismensen namelijk goed in, dingen een leuke naam geven.Maar wie weet is het allemaal een gekke droom. Worden we straks wakker en zijn bedrijven eerlijk, zoals het hoort en is ‘au naturel’ weer helemaal in. Of misschien moet ik niet zeuren, want het heeft toch geen zin.