Grenzeloos

Zijn ze er nog wel, grenzen? Wanneer we ze op zoveel plekken en momenten overschrijden, kun je je afvragen of ze er eigenlijk nog wel zijn. Is ‘the sky’ dan nog onze enige ‘limit’? Of is ook deze reeds achterhaald door ons vernuft? Of door ons gebrek aan respect voor wat wel eens teveel zou kunnen zijn voor ons denk- en incasseringsvermogen?

Neem nu je computer. Je kan het zo gek niet bedenken of het is mogelijk. De ene doorontwikkeling is nog niet voltooid of een nieuwe variant en versie is alweer beschikbaar. Meer opties, hogere snelheid, betere resolutie etc. Een vergelijk met dertig jaar terug mag natuurlijk niet, maar toch … Toen ik voor het eerst DOS leerde kennen – in de digitale steentijd- verlegde ik m’n grenzen op onvoorstelbare wijze. Van typemachine naar een scherm met bediening… Ik leerde structureren, aansturen, combineren en vormgeven… Amazing! De navolgende programma’s werden na enige kennismaking tot een paradijs aan ordeningstools en heerlijke gedachten- en wereldverrijkende bewerkingsplekken. Super!

Structuur, vorm en beheersbare inhoud was binnen handbereik en zelfs voor mij haalbaar binnen de grenzen van mijn vermogens… Maar dat is dus al enige jaren geleden. Sindsdien zijn er diverse versies en variaties van programma’s en andere varianten voorbijgeraasd. De manieren van denken en waarnemen zijn ook aangepast. Grenzen zijn verlegd. Structuren zijn niet meer zo belangrijk, inhoud ook niet. Alleen resolutie en overweldigende vormgeving met voornamelijk visuele stimuli die inwerken op impulsieve vermogens… Updates en upgrades zijn er dagelijks, en vinden spontaan plaats op elk ogenschijnlijk willekeurig moment. Achterhalen wat nu eigenlijk precies gebeurt, en waar zich wat bevindt in je computer, is niet meer mogelijk. Ordenen volgens jouw principes en inzichten ook niet, of althans niet gemakkelijk. De oude grenzen, limieten en beperkingen zijn vrijwel allemaal weg, alles draait en werkt en communiceert als één grote robot met een eigen denkvermogen.

Ook dit mag niet misschien maar toch… vergelijk het met de samenleving van vandaag. Alle grenzen die me eens zijn aangewezen, uitgelegd en me hebben gemaakt tot wat ik ben, lijken ook te zijn opgegaan in een enorme mêlee van de wereld van vandaag. Moraal, fatsoen, respect en ook liefde zijn grenzeloos geworden (en als concepten dus ook grenzeloos ouderwets). Iedereen doet er wat aan op haar/zijn eigen wijze. Iedereen geeft er zijn/haar eigen uitleg aan en iedereen heeft