Geen nieuws

Waar ik heen wil met dit verhaal weet ik nog niet, maar laat ik gewoon maar beginnen en dan zien we wel. Sinds een paar weken lees ik niet meer actief het nieuws. Geen dagelijkse schietpartijen meer voor mij, en ook niet het zoveelste bekende koppel dat het uitmaakt. Of toch weer samen gaat. Of het allebei een beetje doet. Snap jij het nog?

Geen nieuws meer lezen is voor mij een hele fijne keuze geweest. Vaak als ik dan toch even snel het nieuws lees (er wordt toch van je geacht dat je op de hoogte bent), merk ik dat mijn vertrouwen en hoop in de wereld weer een klein beetje slinkt. Mensen die te pas en te onpas elkaar de hersenen in slaan, clowns die mensen de stuipen op het lijf jagen… Dan denk ik ‘waar zijn we in godsnaam allemaal mee bezig’. Ik kan helaas niet anders dan teleurgesteld zijn in mijn medemens.

Gelukkig is het niet iedereen die zich als een debiel gedraagt. Gelukkig zijn er nog genoeg mensen die zichzelf liever als clown verkleden om kinderen aan het lachen te maken. Gelukkig zijn er nog steeds voetbalfans die daadwerkelijk voor de sport gaan kijken, en niet om een idioot gevecht te gaan beginnen (clubs niet genoemd uit eigen veiligheidsoverwegingen).

Eigenlijk weet ik nog steeds niet waar ik met dit verhaal naartoe wil. Stiekem hoop ik gewoon dat er een paar mensen mijn woorden lezen en denken ‘Hé, ik heb me toen inderdaad best wel stom gedragen en heb het misschien een klein beetje verpest voor andere mensen om mij heen. Misschien dat ik daar de volgende keer rekening mee kan houden’.

Maar ja, wie ben ik nou want ik weet niet eens waar ik met dit verhaal naartoe wil.