Eid Murbarak
Een appje van een vriendin,vroeg in de ochtend.
Als ik uitgevogeld heb wat eid murbarak betekent,blijkt het dat ze mij een fijne feestdag wenst,het is namelijk het begin van het offerfeest.
En dan begin ik te denken hoe snel alles kan veranderen.
En half jaar geleden was mijn wereld blank,wonende in een blanke buurt met blanke buren,en blanke middenstand,kortom,alles blank.
Door omstandigheden kwamen mijn kinderen en ik in Rotterdam-West terecht,en dat heeft onze wereld zoveel groter gemaakt…
Nu zijn mijn vriendinnen Kaapverdiaans,Marokkaans en Surinaams.
en als ik met mijn jongste zoon op de Matheneserbrug loop,en hij heel geconcentreerd om zich heen kijkt,en ik hem vraag waarnaar,is zijn antwoord;”naar de boten natuurlijk!”,waar hij zich een half jaar geleden nog verwonderde over meneren in jurken met een capuchon.Vandaag de dag weet hij heus wel dat zij een djellaba dragen,en dat ze uit de moskee komen vanwege datzelfde offerfeest.
Ook ontdekte ik dat er onder hoofddoek en lichaamsbedekkende kleding in plaats van zielige,onderdrukte vrouwen,heel vaak mooie,lieve en zeer zeker krachtige vrouwen schuilgaan naast wie ik heus wel in mijn topje en korte rokje kan lopen,en een goed gesprek voeren.
Vrouwen ook die niet om zes uur melden dat ze gaan eten,en of je weg kunt gaan,maar die om vier uur al roepen,als we straks gaan eten,eten jullie toch zeker wel mee?
Ikzelf ben inmiddels verslingerd aan Marokkaanse thee,en geen betere pyama dan de Marokkaanse jurk voor mij.
Dat is ook nog zo’n dingetje wat mij is opgevallen,de vrijgevigheid van Moslima’s,althans wel degenen die ik heb ontmoet.
Zodra ik of een van mijn kinderen zegt dat iemand iets leuks of moois draagt,de volgende dag ligt het gewassen en gestreken op ons te wachten.
Voor ons is iets negatiefs omgedraaid naar iets positiefs,een grandioze kans om onze horizon te verbreden,en ik denk dat dit mogelijk moet zijn voor iedereen,als je er maar voor openstaat.
De multiculturele samenleving was dichterbij dan ik dacht,en ik ben blij dat wij er nu middenin staan…