Dit doet de #coassistent

6.15,ik spring onder de douche, kleed me aan, gris snel wat broodjes mee en haast me naar de trein. Terwijl ik ontbijt, zoek ik nog snel even op mijn telefoon wat anatomische plaatjes op van de operaties van die dag. Net op tijd kom ik in het ziekenhuis en vlug trek ik mijn witte doktersjas aan. Welkom in het leven van de coassistent.
De ochtend begint met de overdracht, waar alle patiënten worden besproken. Botbreuken, buikpijn, labwaarden,diagnoses en behandelvoorstellen vliegen in hoog tempo over de tafel. Na de overdracht spreek en onderzoek ik de opgenomen patiënten met de arts op zaal. Ik overleg met de verpleegkundige en supervisor, typ alle relevante informatie uit, pas mogelijk de behandeling aan of vraag om vervolgonderzoek. Eind van de ochtend staat een familiegesprek gepland, de arts heeft slecht nieuws. Ik leef mee met de intense emoties van de patiënt en zijn dierbaren. Tegelijkertijd bewonder ik de betrokkenheid en professionaliteit van de arts en leer ik meer over communicatie dan boeken kunnen bieden. Ik besef me maar al te goed dat ons vak zoveel méér is dan de juiste diagnose stellen.
Tijdens de lunch eet ik een broodje achter de computer en typ ik de samenvattingen van alle operaties van morgen uit. Dan op naar de operatiekamer. Vliegensvlug kleed ik me om en repeteer ondertussen in mijn hoofd de anatomische structuren. Vandaag mag ik mee ‘aan tafel’ staan en de chirurg assisteren terwijl hij mijn kennis toetst. 17.00, de middagoverdracht. Ik bespreek alle patiënten voor de operaties van morgen en beredeneer of de juiste behandelingen zijn ingepland. Als iedereen naar huis gaat zoek ik nog een computer op om mijn polipatiënten voor te bereiden, mijn kennis bij te spijkeren en leg ik de laatste hand aan mijn presentatie.
De dag vliegt voorbij en in de trein naar huis zit mijn hoofd nog vol van alle indrukken. ’s Avonds plof ik uitgeput op de bank en denk ik:‘Minister Bussemaker, is €288,95 per maand nou echt te veel gevraagd’? Vol passie voor het helpen van patiënten proberen we zoveel mogelijk kennis en vaardigheden op te doen op de werkvloer. Coassistenten werken zo’n 50-60uur per week en krijgen hier geen vergoeding voor, in tegenstelling tot andere collega’s in opleiding. Na de invoering van het leenstelsel wordt de geneeskundestudent nog eens extra hard getroffen. Wij vragen minister Bussemaker om een kleine tegemoetkoming, zodat coassistenten zich kunnen blijven focussen op dat wat belangrijk is:goede dokters worden.