Digitaal overgewicht

Super handig zo’n Zwitsers zakmes met een agenda, muziek en camera. Maar je staat te wachten op het perron en de eerste impuls die je krijgt is om die slimme telefoon uit je broekzak te toveren. Je kijkt om je heen en andere mensen arriveren ook op het perron. Als cowboys trekken ze in een bliksemschicht de telefoon voor hun hoofd en vuren ze erop los. Het is zelfs een noodzakelijk middel geworden om je niet vervelen tijdens het poepen.

Natuurlijk heb ik er zelf ook een, je kan een handomdraai. Ik ga de deur niet uit voordat ik hoofdpijn krijg van welke SnapChat filter ik over mijn slaperige hoofd veeg. En natuurlijk, je agenda altijd bij de hand is super handig, ik heb zelfs google maps instructies over hoe ik bij het goede leslokaal moet komen. Het liefst met tussenstop bij de koffieautomaat en file berekening. En juist dat is waarom ik steeds meer een hekel krijg aan de smartphone. We willen er veel te veel mee doen.

Ik verlang niet naar de tijd van de flip phone, maar we zijn tegenwoordig de hele dag bezig om alles van de wereld te zien, behalve die voor onze voeten. Bij festivals kan ik niet genieten van een goed optreden, want duizend lichtgevende schermen geven me spontaan epilepsie. We krijgen nog een maatschappelijk probleem over de generatie met nekaandoeningen.

Neem jezelf eens op de proef en test hoeveel prikkels je krijgt. Zet ‘m op stil, luister geen muziek en check geen nieuws of appjes. Als je je verveelt ga je maar met klasgenoten praten of observeer je andermans nekproblemen. Het zal je verbazen hoeveel tijd je besteed aan nutteloze consumptie van media. Niet vergeten om je ontdekking te delen aan al je volgers.