De scouting leeft nog!

Toen ik dinsdagmorgen nog enigszins slaperig richting station liep om de trein te pakken richting werk, kon ik nog niet vermoeden hoe mijn leven die dag echt zou veranderen.
Voor ik in de trein stap pak ik altijd een Metro krantje mee om iets te lezen te hebben in de trein, naast het verdere nieuws wat op mijn telefoon binnenstroomt. Nu heb ik deze krant meestal uit na 2 stations maar deze keer dus niet. Het duurde deze morgen wel 6 stations langer omdat ik dit keer ook de reacties op internet erbij ben gaan lezen. En wat een reacties waren dat.
Het was deze morgen een lezerscolumn van ene mevrouw of juffrouw Kristel Barendregt met de pakkende titel “Dat ene uurtje rennen….”, wat deze column bij mij losmaakte. In eerste instantie vond ik het een leuke column, goed geschreven, grappig, gewoon een lezerscolumn. Waarom ik vervolgens besloot om de reacties op internet ook te gaan lezen weet ik nog steeds niet, maar het maakte iets in mij los. Het ging in de reacties voornamelijk om het zinnetje “Of, als ze echt niks anders zouden kunnen, de scouting”. Ik moest de column nog een keer lezen om het te kunnen vinden. Ergens aan het begin van het verhaal. Ik had er gewoon overheen gelezen. Het zinnetje was helemaal niet relevant voor de rest van het verhaal, maar blijkbaar voor een hele bevolkingsgroep wel. Nu heb ik niets met scouting, dus dat zou de reden kunnen zijn, maar ik wil het wel begrijpen, ook als niet-padvinder. Ik heb altijd gedacht dat de scouting maar door een select groepje mensen werd aangehangen, maar het blijkt de grootste jeugd- en jongerenorganisatie van Nederland te zijn. En het leeft nog steeds in Nederland. Dat blijkt wel uit de best heftige reacties van sommige mensen. Als lid zit de scouting blijkbaar in je bloed. Misschien komt mijn desinteresse door het feit dat ik afgekeurd ben voor de dienstplicht en allergisch ben voor mensen in uniform, die denken dat er dan beter naar ze geluisterd word, of misschien houd ik niet van kniekousen. Het kan allemaal, maar heb er eigenlijk nog nooit serieus over nagedacht. Tot vandaag dus. Maar ja, wat moet ik er nu van denken? Misschien moet ik me er gewoon niet druk om maken. Andere mensen maken zich ook niet druk om mijn hobby’s. Ik gebruik het woord scouting gewoon niet meer………..