De Metroman

“Een metroman of metroseksueel is een man die, in tegenstelling tot “traditioneel ingestelde mannen”, geïnteresseerd is in persoonlijke verzorging, mode en trends”. Deze omschrijving herken ik absoluut niet terug in mijn metroman. De metroman die ik ken beschikt altijd over het laatste nieuws, maar lijkt geen onderscheid te maken in specifieke topics. Politiek, mode, sport, muziek… Elk topic wordt gedeeld, geen nieuws die hij achterwege laat.

Elke morgen als ik op weg ben naar mijn trein, zie ik hem weer, deze metroman. Meestal staat hij op dezelfde plek, alleen of vergezeld door iemand die hem mogelijk kent. Enkele keren zag ik hem niet, maar had hij wel sporen nagelaten die dag. Helaas ik heb hem gemist…

De metroman is voor mij nog een soort raadsel. Soms zou ik met hem een gesprek willen beginnen. Om te horen wat hij daar elke ochtend doet. Wat hem beweegt om daar elke ochtend al zo vroeg te staan. Maar in de vroegte en haast van de ochtend, vertrek ik elke keer weer precies op tijd van huis. Genoeg tijd om nog net mijn trein te halen, maar niet om sociale contacten onderweg aan te gaan.

Nu ik al een half jaar in Eindhoven woon, merk ik dat de metroman mij ook is gaan herkennen. Heel even naderen we elkaar. We staan zo dicht bij elkaar dat we elkaar zouden kunnen aanraken. Een split seconde, voor onze levens weer snel kilometers uit elkaar drijven. We zijn al begonnen met elkaar te groeten. Elke ochtend een vriendelijke ‘goedemorgen’. Een goed begin van de dag, vooral nu mensen elkaar op straat nauwelijks nog lijken te groeten.

Ik kan je bewonderen om hoe trouw je bent. Er is geen enkele ochtend dat je verzaakt. In regen, een hittegolf of in ijzige winterkou. Ik vroeg je één keer, in een resterend extra minuutje, of je niet al bijna vakantie had. Het was een dag voor mijn vakantieweek. Ik dacht dat je ook eindelijk wel eens vakantie zou hebben en ik je missen moest na terugkomst. Maar nee, vakantie had je nog niet gehad en ook niet gepland. De Olympische Spelen in Rio zorgde ervoor dat jij nog elke ochtend op station Eindhoven stond.

Beste en lieve metroman. Ik ken je nog steeds niet. Maar o wat word ik vrolijk van je als je elke ochtend weer met een glimlach mij op het station een krantje aan geeft. Bedankt, en tot morgen!