Weerzien

‘Bertrand! Schatje, ik ben het. wordt wakker lieverd’.

Bertrand opent zijn ogen. De kamer is duister maar hij neemt de contouren van een vrouw waar. Hij glimlacht. Séverine is naar hem gekomen en buigt zich met haar lange blonde lokken over hem heen. Bertrand wil wat zeggen maar zijn droge mond hapert.

‘Zeg maar niets. Het is al te lang geleden. Nu ben ik hier. Geniet ervan.’

Bertrand knippert en kan zijn ogen niet geloven. Ze is mooier dan ooit tevoren. Haar zijden negligé raakt het ranke lichaam op de juiste punten waardoor haar vrouwelijkheden inbranden op zijn netvlies. Opgewonden komt hij overeind. Hij heeft moeite om zijn affectie voor haar te verbergen. Verleidelijk kijkt ze hem aan.

‘Het geeft niet schatje, het mag’ fluistert ze hem toe.

Bertrand is radeloos. Meer dan 14 maanden geleden zag hij haar voor het laatst. Hij herinnert zich die laatste avond. Na de presentatie van zijn roman waren ze beschonken naar zijn appartement vertrokken om vervolgens te verdrinken in de liefde.

De kater was enorm. Zijn brakke lichaam had het appartement tot in elke hoek uitgekamd maar niets onthulde haar vertrek. Wekenlang speurde hij naar enig spoor dat zou leiden terug naar haar. Geen sociale media bleef ongemoeid, Google doorzocht alles maar resultaten bleven uit. Hij beschouwde de dood een optie maar weigerde dat te geloven. De hoop maakte steeds meer plaats voor verdriet. De pijn werd ondragelijk, de fles werd zijn beste vriend, zijn leefde werd een chaos.

Langzaam loopt ze de trap af. Haar lichaam straalt één en al erotiek uit. Waar breng je me heen? Séverine was een meesteres in het vinden van spannende plekjes waar ze dan in alle vurigheid versmolten. Zijn ogen volgen elke beweging. Bertrand wil praten maar alsof zij het voelt legt zij bij elke poging de vinger op haar mond.

‘Sssst…nu niet. Straks.’

Hij heeft zoveel vragen. Zijn hart bonst in zijn kop wat hem stoort bij het ordenen van zijn gedachten. Waar ga je heen, waarom laat je me wachten? Waar was je, waarom die pijn…wat…waarom?

Ze loopt nu op minder dan meter voor hem. Zijn handen trillen. Hij wil haar aanraken maar eigenlijk ook niet. Ze is nu bijna aan het einde van de gang. Met een sensuele beweging draait ze naar hem toe. Is dit dan de plek waar je het wilt mijn liefste?

Zijn blik richt zich op haar voeten die dansen op de ochtendkrant. Dan ziet hij zijn foto.
Hij leest de kop, zijn hart staat even stil.

Schrijver verongelukt na overmatig drankgeruik!