Twee mini mensen tussen de regels door

Het is 09.45 en ik zit eindelijk in de trein na deze rare nacht. Om me heen zie ik allemaal mensen die fris en fruitig uit bed zijn gerold op weg naar werk of studie. Ik pak m’n telefoon en in een flits zie ik de weerspiegeling van mijn gezicht. Ik zie er doodmoe uit. Ik denk terug aan de nacht die zich als een film in mijn hoofd afspeelt. Jullie waren veel te jong. Midden in de nacht kwamen jullie aan. Twee mini mensjes van 2 en 3 jaar oud, in een grote luier, beide met een knuffel. Jullie babybroer wilde ze hier ook brengen, maar dat heb ik niet toegestaan. Ik heb aan de telefoon gevochten met de hulpverlener om jullie hier niet heen te laten komen. Het ging tegen alle regels in, jullie waren te jong, de opvang was vol en ik stond alleen. Het was niet verantwoord, maar er was geen andere optie, dus besloot ik jullie op te vangen. Jullie keken gek genoeg nieuwsgierig uit je ogen naar alles wat er te zien was. Ik heb jullie naar boven gebracht en in bed gelegd. Ik heb jullie in slaap gezongen, in een voor jullie “vreemde” kamer. Ik sprak met de hulpverlener af dat jullie in de ochtend opgehaald zouden worden om het trauma zo veel mogelijk te beperken. Daar zat ik dan om 04.30 in de nacht een rapportage te schrijven over twee kinderen die uit huis waren gehaald door de politie, ouders spoorloos. Een thuis situatie die onbeschrijflijk is. Ik vroeg me af of dit echt in Nederland gebeurde het antwoord is ja. Ik was 21 en werkte in een Crisisopvang voor kinderen.
Later werd me gevraagd waarom ik deze keus maakte als het tegen alle regels in ging. Mijn antwoord was: Ik werk in een crisisopvang voor kinderen en deze kinderen waren in crisis. Regels zijn er om duidelijkheid en veiligheid te creëren. Maar er was niets duidelijk of veilig aan deze situatie.
En ineens merk ik hoeveel we aan regels vasthouden. We maken regels om zelf te weten waar we aan toe zijn. Wat onze veiligheid of verantwoordelijkheid is. Regels om te zien wie er binnen de regel valt en wie niet. Maar jullie vielen precies nergens. Jullie gingen over alle regels heen jullie waren ten slotte kinderen. Mensen in zulke situaties stijgen boven de regels uit.