Turks tuig in Zaandam

Net als veel anderen keek ik met verbazing naar de uitzending van Pauw over Turkse hangjeugd in Zaandam. Zichtbaar trots op hun TV-momentje, probeerden zij kijkers duidelijk te maken dat zij helemaal niet intimideren maar gewoon een gezellige vriendengroep zijn, “brothers from another mother”, waarbij ze allerlei excuses zochten die hun gedrag zouden moeten goedpraten. Helaas konden ze hiervoor hun zonnebril niet afzetten want dan zouden ze het risico lopen emoties te tonen, en dat is onder Zaandamse vriendengroepen natuurlijk ‘not done’. Ondanks het feit dat één van hen vol branie kon vertellen dat hij toch echt aan het HBO studeerde, werd snel duidelijk dat we van hen in de toekomst geen grootse daden hoeven te verwachten. Slechts sporadisch presteerde een van hen meerdere woorden achter elkaar te zetten zodat deze samen tot een zin te vormden, overige communicatie werd vooral non-verbaal gevoerd.

Persoonlijk beschouw ik mezelf als tolerant en zeker niet rechts georiënteerd, eerder links. Echter hoef je niet rechts te zijn om in te zien dat dit soort problemen in verhouding veel meer voorkomt bij jongeren uit allochtone hoek. Ook is duidelijk dat deze problemen een uiterst lastig dilemma vormen met schuld aan twee kanten. Het is een negatieve spiraal waarin onze maatschappij al jaren blijft hangen en niet doorbroken lijkt te kunnen worden: een slechte reputatie van allochtone jongeren resulteert in afwijzing bij sollicitatie e.d. wat resulteert in het gevoel anders te worden behandeld en gediscrimineerd, wat weer resulteert in frustratie en bovengenoemd hanggedrag, wat weer resulteert in afwijzing vanwege een slechte reputatie. Het rondje begint weer opnieuw.

Wat gaat er om in deze jongens? Beseffen ze dat ze niet alleen zichzelf belachelijk maken, maar ook hun eigen families en een hele bevolkingsgroep benadelen? Zal het stoer doen voor de camera in de toekomst de kansen op een goede baan vergroten, kunnen ze er straks hun kinderen van te eten geven? Nee, ik ben bang dat deze gezellige vriendengroep gaat resulteren in (alweer) een mislukte generatie van gefrustreerde, buiten de maatschappij staande uitkeringsontvangers en dankzij de olijke Ismail en zijn vriendjes zijn de kansen voor de volgende generatie alweer een stuk verkleind.

Vriendengroepen van Nederland: wordt het niet eens tijd om te laten zien dat je de kansen die dit land je biedt waard bent? Wellicht kunnen we samen van de negatieve spiraal eindelijk eens een positieve maken.