Talentvol romanticus, uitsLOVER en gelukzoeker

Het is nog steeds de week van de eenzaamheid. Wetenschappers Theo van Tilburg en Jenny Gierveld verwoorden eenzaamheid o.a. als volgt: wie eenzaam is, ervaart een onplezierig of ontoelaatbaar gemis aan bepaalde sociale relaties.

Waar. Maar in praktische zin missen eenzame mensen natuurlijk veel meer. Ik noem vooral: het delen van warme, verliefde, intieme gevoelens, fantasieën en knuffelmomenten. Om nog maar te zwijgen over een heerlijke vrijpartij met een spetterend happy end. Sommige mensen zijn happy single. Zeggen ze. En kiezen daar zelfs voor. Zeggen ze. Maar genieten zullen ze zelden. Zeg ik. Laat staan dat ze zullen genieten met hoofdletters. Zeg ik.

Wat ze ook missen: romantiek, of zoals het in het jargon heet: de romantische liefde. De Canadese psychotherapeut Nathaniel Branden omschreef het als volgt: De romantische liefde een hartstochtelijke geestelijk-emotionele-seksuele gehechtheid tussen twee partners, waaruit een diep respect spreekt voor de waarde van elkaars persoon.

Ik voegde daar jaren geleden in een oneindig lange romantische bui aan toe:

– er voor zorgdragen dat je, elk moment dat je bij me bent, lekker in je lekkere vel zit;

– ik aandacht voor je heb: diepe, persoonsgerichte aandacht voor aandacht;

– je regelmatig overweldig met tedere, warme drukte en doelgericht gezwijmel;

– je vaak aanraak om je vooral van binnen te raken;

– en: met veel passie, fantasie en gevoel en in woord en gebaar -of liever: woorden en gebaren – je laten weten en vooral vóelen, hoe lief, mooi, warm, opwindend, bijzonder, uitzonderlijk, of eigenlijk: hoe onmisbaar je voor me bent.

En geluk? Nou, zet er eens een ‘t’ achter, beweerde iemand eens. Gelukt, dus. Het is gelukt! Je hebt iets of een bepaald doel bereikt! Misschien wel de ware liefde gevonden! En dus het ultieme levensgeluk gevonden! Ach, ik zeg altijd maar zo: je moet wat geluk hebben met geluk.
Overigens: ik heb het geluk ook nog niet gevonden. En ik geef toe dat het me af en toe zwaar valt.