Plekjes

Ik zit achter mijn laptop met lauwe koffie. Op de stoel waar ik altijd zit als ik schrijf. Zoiets ontstaat gewoon. Een soort vaste plek. Net zo spontaan als mijn columns. Ik ben gewoon begonnen met tikken en verwacht dat ook de woorden hun plek vinden.

Plekjes, iedereen heeft ze of zoekt ze. Voor veiligheid, rust en troost. Die eigen vaste plek waar je je thuis voelt. Een plek die je wilt delen met de mensen waarvan je houdt. Je geliefde, je kinderen, waarmee je naar bed gaat en opstaat. En waarbinnen je ook een eigen plek hebt. Tijd en ruimte voor jezelf hebt; neemt en krijgt.

Die speciale persoon die niet alleen je bed, maar ook je hart en je leven lijkt te vullen. Met die warme plek op die troostende schouder. Dat plekje die je het liefst streelt of kust. En je alle plekjes van elkaars lichaam wilt onderzoeken en kennen. Elke moedervlek, elk sproetje en elk litteken: niet alleen aan de buitenkant. En natuurlijk blauwe plekken, krasjes en schaafwonden, door onoplettendheid of door een passionele vrijpartij.

Samen geef je plekken een nieuwe betekenis, door momenten en herinneringen. Zoals dat restaurant waar je samen uit eten gaat. Die bar waar je voor het eerst samen danst. En die boom aan het water waaronder je samen de liefde bedrijft, omdat je allebei niet meer kan wachten tot thuis, en omdat het spannend is.

Niet alleen in de liefde, maar ook op je werk en in je vriendenkring heb je een eigen plek nodig. Waar je je op je plek voelt, blij en gelukkig. Jouw plek binnen de groep, waarin je je gewaardeerd, gerespecteerd en geliefd voelt. Plekjes zorgen ervoor dat je lekker in je vel zit, je gelukkig en honderd procent jezelf kunt zijn. Je eigen plekjes zijn er om te ontdekken, vinden en kennen.

Plekjes heb je alleen en samen. Ze zijn persoonlijk, intiem en waardevol. In een relatie ken je die van jezelf maar ook van elkaar. Het is de ruimte die je neemt en van de ander krijgt. Of een punt in de toekomst waar je samen naar uitkijkt. Met liefde verdienen deze plekjes alle respect, zorg en aandacht. Zodat je van elkaar kunt houden omdat je allebei honderd procent jezelf bent. Je elkaar lief hebt met alle littekens. En je bij niemand anders, nergens anders, zou willen zijn… Op je plek.