Oud(er) worden!

Bi-Ba-Buistijd dat was vroegahhh van woensdag tot en met zondag, het kon niet gek genoeg. Maar tegenwoordig is één avond in het weekend al een aanslag op je lijf en niet te vergeten de werkweek daaropvolgend. Moe als een malle, een nest spechten in je hoofd en dorst als een kameel tot gevolg; kortom het leven van een bijna dertiger gaat over alles behalve rozen.

Dan heb ik het hierboven alleen nog maar over de combinatie ouder worden en uitgaan, maar deze aftakelingsfase uit zich op vele fronten. Zo word je op deze leeftijd ook belast met het nemen van moeilijke alles bepalende beslissingen. Je kunt hierbij denken aan beslissingen op het gebied van het huren of kopen van een huis of het alleenwonen/samenwonen-dilemma.

Blijf ik nog lekker in mijn huurhuisje zitten of moet ik ook gaan overwegen een huis te kopen net als alle andere mensen in mijn omgeving. Waarom, vraag ik me dan af. Gewoon omdat het kan, het van je wordt verwacht, omdat iedereen het doet misschien, omdat huren weggegooid geld is, je aan de toekomst moet denken en meer van dat geneuzel. Het antwoord is dan ook; ‘nee ik gooi nog lekker wat geld over de balk, doe het niet als iedereen en denk vooral nog niet aan mijn toekomst’.

Een ander dilemma betreft het samenwonen of toch nog even alleen blijven wonen. Het delen van een bed is hierin namelijk wel een cruciaal onderdeel wat niet onderschat moet worden bij het nemen van deze beslissing. Ik geniet namelijk volop van mijn diagonale mogelijkheden als ik alleen slaap, iets wat onmogelijk is met iemand naast je. Geen gevechten om dekens en het stiekem inpikken van centimeters matras als je even niet oplet omdat je aan het slapen bent.

Naast bovengenoemde lastige kwesties zie je het ook terug in uiterlijkheden. Grijze haren ooit een onbekend fenomeen, maar tegenwoordig de gruwelijke realiteit behorend tot het dagelijks leven van een bijna dertiger. Hierbij komt ook een stukje onzekerheid kijken, namelijk ziet de rest van de wereld nou ook dat ik ouder word of kan ik het nog goed verborgen houden. Zo stond ik laatst bij de Appie in de rij, met een paar flesjes wijn op de band en werd ik toch ineens om mijn id gevraagd. Kennelijk heeft deze beste jongen dus geen enkel idee hoe oud ik ben. Ik tover mijn id tevoorschijn zodat ook hij een idee krijgt van het feit dat ik niet meer behoor tot de jeugdige generatie van deze samenleving. Bedankt kassa-boy; you made my day!