ONTHAND

Jouw leven vertoonde overwegend kenmerken van stilstand en tegenslag. Voor de hand liggend dat je – zonder werk, een partner, vrienden en perspectief – dikwijls somber en boosaardig was gestemd. Het was geen eenvoudige opgave deze negatieve emoties hanteerbaar te maken. We belandden vaak op een dood spoor. Toch kon je langzaam maar zeker steeds meer genieten van de warmte van het zonlicht en de vreugde van kinderen in het park. Soms durfde je tijdens onze therapeutische gesprekken weer voorzichtig te dromen van een liefdevolle relatie en een betekenisvol bestaan. Jouw voortgang en hoop werden echter door een weerzinwekkende boodschap met de grond gelijk gemaakt. De harde waarheid nam ik bedroefd en onbedreven in ontvangst, maar gelukkig kon ik nog een paar maanden aan jouw kant staan.

Alleen wij mensen hebben op een onhandige wijze weet van onze sterfelijkheid, maar kunnen onze dood niet voorstellen. Want je iets voorstellen betekent eenvoudigweg dat je leeft. Deze onoplosbare paradox verwoordde Epicurus door zijn beroemde opmerking;.” Als ik er ben is de dood er niet en als de dood er is ben ik er niet”. Al onze inspanningen de dood te doorgronden lopen op niets uit. Er valt niets over te zeggen en we tasten daarom volledig in het duister en maakt ons monddood en deemoedig over het mysterie van het leven. Onze tijdelijkheid is een krachtig motief goed te leven zodat we de dood zonder spijt onder ogen kunnen zien.

Het zicht op jouw naderende dood maakte onze ontmoetingen in het hospice huis nog kostbaarder. Bij gebrek aan een alternatief vroeg ik even klunzig als kwetsbaar of ik je hand mocht vasthouden. Jouw antwoord; “ Ronald, je weet toch wel dat dat niet kan ” laat mij niet meer los. De waardige stilte die volgde beschermde ons voor een dooddoener. Ik keek even naar buiten en zag dat de zon al onder was gegaan voordat het avond werd. Vaarwel Tineke.