Ja, Nasrdin Dchar, what’s up in Nederland?

Ik heb met tranen in je ogen naar je speech geluisterd. Ik zag de emotie en voelde wat jij voelde. Want ook ik denk vaak: ‘what’s up Nederland?’ Jouw hoorbare snik vertegenwoordigde mijn verontrustende gevoel over de Nederlandse samenleving.

Nederland is inderdaad zichzelf kwijt. Het ooit zo tolerante kikkerlandje is veranderd in een grondgebied, waarin we slechts tijdens speciale evenementen of gebeurtenissen nog die bijzondere saamhorigheid kunnen voelen.
Dat is triest, voor jouw kinderen, voor de mijne, voor de buurkinderen, maar ook voor al die andere mensen. Het kan zo mooi zijn. We hebben met elkaar Nederland groots gemaakt, vrijheden verworven en culturen laten samenvloeien. Hebben we een grens bereikt? Gillen we die vrijheden te hard van de daken via de sociale media? Of is het puur gebaseerd op angst?

De meeste mensen zijn gewoon bang Nasrdin, bang om in een situatie te komen die niet bij het vrije Nederland past. Bang voor de dreigende houding van het ‘tuig van de richel’. Bang dat de grootste schreeuwers het straks voor het zeggen hebben, ongeacht de inhoud. Bang voor aanslagen, bang om betrokken te worden in zaken die geen betrekking op ons hebben. Bang voor oorlog. Bang om onze realiteit te verliezen. Bang om over één kam geschoren te worden. Bang om als ‘anders’ gezien te worden.

We kunnen niet ontkennen dat de wereld om ons heen langzaam gek aan het worden is. Hulpkonvooien worden gebombardeerd, hulpverleners worden bedreigd en beschermers van het volk worden vermoord. En dan heb ik het nog niet eens over al die andere verschrikkelijke dingen die er wereldwijd gebeuren.
Mensen zoals jij en ik kunnen proberen deels deze angst weg te nemen. Maar dat kunnen we niet alleen. Hier moet iedereen een stapje voor doen. Iedereen die Nederland een warm hart toedraagt en hier graag in harmonie wil wonen, zal zich moeten inzetten voor de toekomst.

Dat betekent dat we mensen moeten beoordelen op hun gedrag en nergens anders op. Allochtonen en autochtonen zullen moeten beseffen dat fout gedrag niets met huidskleur, geloof of afkomst te maken heeft. We zijn één volk, met één thuisbasis en één doel: Nederland moet het Nederland blijven waarin we veilig en in vrijheid en met een gevoel van saamhorigheid kunnen wonen. Dit kunnen we alleen bereiken als we met elkaar de rotte appels op de vingers tikken en onze samenleving niet door hen laten verzieken.