Inspiratie op maandagochtend

Niet geheel vrolijk zit ik op maandagochtend tegen de nieuwe werkweek aan te hikken op een bankje op metrostation Beurs, wachtend op de volgende metro.

Heerlijk weekend gehad, veel te kort, mijn liefje uitgezwaaid, die ik weer een week moet gaan missen en een (te) stressvolle week voor de boeg. Verder het gebruikelijke metrowerk, mensen die in een propvolle metro denken dat hun tas ook een stoel verdient, zodat je moet vragen of je heel misschien alsjeblieft daar mag zitten en mensen die de metro ingaan terwijl jij er nog uit moet. Kortom, zo’n maandagochtend.

“Goedemorgen.”
“Goedemorgen.”

Een grijze heer op leeftijd komt naast me zitten op het bankje. Een mooie beige regenjas, een geruit hoedje, een net pak en een wandelstok. Een aardig, open gezicht, zo te zien heeft hij er veel zin in vandaag.

“Zo, ik ben al anderhalf uur onderweg, en ik moet nog verder, naar Den Haag, en vanavond weer terug naar Zeeland”, zegt hij opgewekt. “Waar gaat u naar toe, juffrouw?”
Juffrouw! Ik ben 46! Technisch gezien trouwens inderdaad een juffrouw, want getrouwd ben ik niet.

“Ik ben op weg naar Centraal Station, daar werk ik in de buurt, op een notariskantoor.”
“Wat leuk! Ik ben op weg naar een vriend, die in Den Haag woont. Eén keer per maand bezoeken we elkaar, we kennen elkaar al 61 jaar.”

Als de metro voor onze neus stopt, lopen we samen naar binnen en komt de heer naast me zitten. Normaal gesproken duik ik in m’n krantje of telefoon als ik ’s ochtends in de metro zit en heb helemaal geen zin in een gesprek maar deze mijnheer is zó gezellig dus we kletsen honderduit over vroeger, de vriend waar hij heen gaat, Rotterdam en mijn werk.
Hij beschrijft bijvoorbeeld hoe hij Rotterdam nog kent van vroeger, als jongetje, van voor de oorlog, hoe mooi het toen was, en hoe mooi hij het vindt geworden.

Heerlijk, hoe positief deze mijnheer in het leven staat en hoeveel moeite hij doet om zijn vriend te kunnen bezoeken. Ik vind het jammer dat ik uit moet stappen bij Centraal Station want ik had nog veel langer met deze inspirerende heer willen praten! We wensen elkaar een hele fijne dag en ik vervolg mijn weg opgevrolijkt naar kantoor. En al die mensen waar ik me aan ergerde? Ik merk ze niet eens meer op, zo goed is mijn humeur inmiddels.