Het probleem met Klimaatactivisme

Het probleem met klimaatactivisme

Het lijkt zo simpel. De aarde gaat drastisch opwarmen. Ik zal geen voorspellingen doen over elfstedentochten en wat onze kinderen wel of niet gaan beleven, maar het ligt voor de hand om te stellen dat grote gebieden door weersverandering onbewoonbaar zullen worden. En kustlanden zoals Nederland zijn erg kwetsbaar. Van menselijke uitsterving is voorlopig nog geen sprake, extremere doemscenario’s, waarin de aarde op Venus komt te lijken, daargelaten. Maar hoe ellendig het nu ook met de wereld gesteld staat, het zal niks zijn vergeleken met een wereld waarin complete volkeren zullen moeten migreren.
Iedereen gaat het zwaar krijgen. En grote groepen zullen moeten vechten om te overleven. In de eerste plaats met elkaar, in de tweede plaats met degenen die beter bedeeld zijn.

Je zou denken dat de lobby die al een jaar of twintig, dertig waarschuwt dat dit probleem eraankomt, gemakkelijk wereldwijde beleidsverandering moet kunnen doordrukken. De ozonlaag hebben we ook gefixt. We hebben de Nazi’s verslagen, we hebben een democratisch-commercieel westers imperium opgebouwd, dit moeten we toch kunnen?

Dat blijkt niet zo te zijn. De ozonlaag was een veel beperkter probleem waarvan de oplossing de maatschappij niet sterk heeft aangetast en de westers democratische hegemonie vormde min of meer zichzelf. Het opwarmingsprobleem is daarentegen nauw verwant met het energieprobleem en dat is het grootste, oudste probleem wat we hebben: alles kost energie. Van de thermodynamica kun je nou eenmaal moeilijker winnen dan van de Nazi’s.
Als we vanaf vandaag de auto thuislaten en zonnepanelen gaan massaproduceren, China en India doen mee en we planten allemaal een bos in de achtertuin, dan is een aanzienlijk grotere opwarming dan ooit tevoren in de menselijke geschiedenis nog steeds een feit. Dan is wereldwijde weersverandering, armoede en honger (meer dan nu) nog steeds onontkomelijk. Maar zulke extreme maatregelen zijn onrealistisch: we moeten uitgaan van ernstig veel meer opwarming dan dat.

Misschien is het beter om dat hele klimaatactivisme min of meer op te geven. Niet eens zozeer omdat klimaatactivisme hopeloos is. Maar "Jullie moeten nu extreme maatregelen nemen om de wereld te redden" is een heel andere boodschap dan "Jullie zoeken het maar uit, ik ga alvast een roeiboot en honderd kilo ingeblikt voedsel kopen". Maatschappelijke betrokkenheid is voor de meesten niet aangeboren, overlevingsinstinct wel.