Heimwee naar vroeger

Soms heb ik heimwee naar vroeger. Het wereldje was zo klein en veilig, maar toch wilde ik graag ouder worden. Nu ik jongvolwassen ben, blijkt ouder worden helemaal niet zo leuk te zijn. Mijn gezin van vroeger is er niet meer en de wereld van toen is veranderd.

Papa en mama waren mijn grootste helden. Als ik ziek of verdrietig was, kon mama altijd wel de pijn verzachten. En papa? Mijn vader kon echt alles en hij was sportief, handig en gek. Mijn broertje was een schatje en we konden elke dag samen spelen. De rest van de familie verwende me tot op het bot als ze op bezoek kwamen.

Jarig zijn was ook zoiets. Vroeger lag ik de hele nacht wakker en was ik zenuwachtig voor wat er op mijn verjaardag zou gebeuren. Op school kreeg je als jarige een kroon die je de hele dag mocht dragen. Thuis kreeg ik leuke cadeautjes, mocht ik het avondeten kiezen en ik voelde me die dag heel speciaal. Nu valt een verjaardag me eigenlijk meestal tegen. Iedereen studeert of werkt en mensen zien het niet eens aan me als ik jarig ben. Had ik die kroon van vroeger maar bewaard!

Zelfs televisiekijken was vroeger ook veel leuker. Je had echt leuke programma’s zoals ‘Dinobabies’, ‘Dommel’, ‘De Smurfen’, ‘Samsam’, ‘Kees & Co’ en ‘Het zonnetje in huis’. Nu is er zoveel zendtijd en zijn er zoveel zenders dat ze van ellende maar tig verschillende talentenshows produceren. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het tijdperk zonder smartphones. Wat was het heerlijk rustig om in de bank een boekje te lezen zonder de absurde neiging elke vijf minuten Facebook te checken op updates.

Als ik dit zo schrijf, krijg ik echt heimwee naar vroeger. Naar het simpele maar onbezorgde leventje en de tijd van ‘social’ in plaats van ‘media’. Ik troost me maar met de gedachte dat ik later als oud mannetje vast net zo denk over de tijd van nu.