Hardlopers, dat zijn doodlopers.

Altijd als ik over straat liep, fietste of met de hond op de hei wandelde, kwam ik altijd wel een paar hardlopers tegen. Of het nou regende of er een hittegolf was. Ze waren overal!! Ik begreep niet zo goed waarom je zo’n heel pokke-eind wilde lopen…voor de lol…
Hardlopen iets voor mij? No way! Hardlopers, dat zijn doodlopers.

En nu… een paar jaar later, trok ik ineens mijn gympen aan en begon wat kleine kilometers te maken. Ergens toch nieuwsgierig naar dat hardlopen. Ik genoot zichtbaar en kreeg de smaak te pakken. Dit is zo’n 5 jaar geleden. Tussendoor moest ik een aantal keer stoppen wegens ziekte maar sinds 2 jaar loop ik weer fanatiek hard.

Ik begrijp nu waarom al die hardlopers dat hele pokke-eind lopen. Het geeft rust, kracht en zo veel voldoening. Echt een kick krijg je er van! Op deze manier krijg je ook zo veel energie. Doelen stellen, trainen en uiteindelijk doelen halen.

De afgelopen 2 jaar heb ik aan meerdere hardloopevenementen deelgenomen. Allemaal waren ze fantastisch. De sfeer die er hangt is geweldig. Met alle deelnemers deel je 1 passie: hardlopen. Maar afgelopen weekend heb ik mijn allermooiste run gelopen. Samen met 99 andere medehardlopers trok ik mijn hardloopschoenen aan en liepen we een estafette van Groningen naar Utrecht in 3 dagen tijd (285 kilometer).
Dit deden we allemaal voor KiKa. We hebben ons laten sponsoren en daarmee een mooi bedrag voor KiKa opgehaald.

Ik ben helemaal gebroken; weinig slaap en kilometers maken. Maar wat geeft dit mij een voldaan gevoel! Hoe mooi is het, om je passie in te zetten voor het goede doel.
Deze run heb ik opgedragen aan mijn overleden vriendin. Met tranen en dik kippenvel kwam ik over de finish. Mijn volgende doel is een marathon in New York lopen voor KiKa.

Hardlopers zijn doodlopers, een gedachtegang die ik nog eens onder de loep heb genomen: wie te snel begint, haalt misschien het einde niet. Nou dan leg ik de lat wat lager en ren ik toch gewoon wat zachter!