ego spierpijn

Ik loop al een jaar of anderhalf hard. Helaas begon ik een beetje het plezier te verliezen erin. De lange afstanden worden wat saai en eentonig. Daarbij is het een zeer blessure gevoelige sport. In combinatie met mijn zeikerige persoonlijkheid die zich liet ontmoedigen door warm weer vond ik het tijd om iets nieuws te zoeken voor mijn lichamelijk onderhoud.
Vol goede moed kom ik aan bij mijn lokale Fit4free. Na een korte uitleg over de verschillende soorten sportlessen was ik al snel tot de conclusie gekomen dat pilates of Zumba niets voor mij zijn. Nee, ik wil lekker een uurtje knallen en dan alle spieren goed aanspreken. Zodat ik daarna, met een voldaan gevoel, lekker Netflix kan kijken op de bank. Een proeflesje bodypump heb ik besloten.
Voor we het zaaltje binnen mogen op zaterdagmorgen verzameld zich een divers groepje voor de deur. Van alles van jonge meiden tot volwassen mannen met bierbuik en van expats tot gepensioneerden. Bij binnenkomst stel ik mij even netjes voor aan de trainer, vraag wat ik nodig heb en zet mijn stationnetje op. Schijnbaar is tijd een issue want voor ik klaar ben staat de trainer de eerste oefening al te doen. Hij roept nog iets door een microfoontje maar het geluid komt niet boven de muziek uit.
Het is een proefles dus ik doe voorzichtig aan. Het meisje van 15 dat voor mij staat pakt 20 kg, dus ik pak 15. We gaan zo’n vijftien oefeningen af in een half uurtje en vraag me af wat er in godsnaam met mij aan de hand is. Als zwetende slobberende pup na het apporteren probeer ik het bij de houden. Blijkt dat 10 km hardlopen niet in verhouding te staan tot een lesje bodypump. Het meisje en de gepensioneerde man achterin doen nog even wat extra gewicht op hun stang voor de laatste sessies sqauts. Terwijl mijn knikkende knietjes mij smeken om in godsnaam te stoppen met deze waanzin.
Enfin, het lesje was leuk. Misschien heb ik het wat onderschat en mijn ego heeft een deukje opgelopen. Terwijl ik van de tweede verdieping naar beneden loop, de sportschool uit, hang ik met beide handen aan de railing van de trap. Ik kan mijn benen niet meer vertrouwen mijn gewicht te dragen. Ik groet nog even het naar beneden huppelende meisje uit mijn les. Ze gniffelt en groot gelijk. Ik ga maar weer lekker hardlopen en zeiken over het weer.