De semi-werkelijkheid VS de werkelijkheid

De semi-werkelijkheid VS de werkelijkheid
Wat mij zo verwondert, is de gewaarwording van het alledaagse leven. Mensen lijken zo druk bezig met Netflix kijken, zich op social media bevinden, zichzelf profileren, onderweg zijn naar iets of iemand, eten, douchen, omkleden, naar school gaan, werken: kortom, de alledaagse dingen in deze huidige maatschappij. Ik ben hier uiteraard zelf ook schuldig aan. Maar op een of andere manier maakt deze gewaarwording me soms zo verdrietig, gefrustreerd of boos. Het lijkt wel alsof niemand verder nadenkt, alsof niemand zich afvraagt wat het leven nou precies inhoudt en wat zijn/haar bijdrage hierin kan zijn. Natuurlijk is deze uitspraak kort door de bocht, maar ben ik de enige die zich hier druk over maakt? Ikzelf ben continu bezig met me afvragen wat het leven betekent, zowel bewust als onbewust. De huidige maatschappij voelt voor mij soms als een constante strijd tussen een semi-werkelijkheid en de werkelijkheid. Is dat misschien waarom er zoveel ongelukkige mensen zijn in de westerse wereld? Waarom het zelfmoordpercentage relatief hoog is? Er lijkt soms wel sprake van een schijnwerkelijkheid. Op de oppervlakte gaat alles goed: er worden diploma’s gehaald, er wordt gewerkt, en in het weekend gaan mensen een dagje erop uit, uit eten of op bezoek. Ik vraag me steeds af of er meer is, of dit het is. Niet dat ik ontevreden of ongelukkig ben, absoluut niet. Maar het leven is toch meer dan deze oppervlakkige gewaarwordingen? Nu klinkt dit allemaal nogal deprimerend en zwaarmoedig, maar misschien is het ook gewoon lastig om waarde te vinden in niet-materialistische dingen in een zwaar materialistische maatschappij, en is dat waar westerse mensen iedere dag mee worstelen. Dat het altijd meer zou moeten zijn. Het gevolg van het economisme, waar ook Jesse Klaver uitgebreid uitspraak over heeft gedaan. Een oplossing hiervoor heb ik nog niet, maar ik blijf zoeken. En ik hoop jullie ook. Naar een werkelijkheid, in plaats van een soort semi-werkelijkheid. Naar iets wat echt is, wat puur is. Zoals de blaadjes die straks weer bruin kleuren, en weer van de bomen zullen vallen. Iets wat niet beïnvloed is door externe invloeden, zoals door de media of blauwe pakken. Daar pleit ik voor.
Jasmijn Huisman, 17 jaar