De Klaagmuur van een Werkeloze Student

De Klaagmuur van een werkeloze student.

Daar zit je dan. Hangend in je luxueuze bureaustoel terwijl je langs de zoveelste callcenter vacature die je niet aanstaat scrollt. Dit zint je niet, dat zint je niet, daarvoor ben je onvoldoende gekwalificeerd.. Je gevoel van frustratie zwelt aan terwijl het zweet met deze voor je gevoel veel te hoge on-Nederlandse temperaturen als een onhygiënische waterval langs je rug naar beneden gutst. Je dwaalt af, begint filmpjes op YouTube te bekijken waarin de tanden van een lief klein aapje worden gepoetst door een voor jou onuitstaanbare bloedserieuze verzorger. Je vervloekt jezelf nogmaals, doe eens wat nuttigs met je leven! Ondertussen kauw je zo langzaam mogelijk op dat ene koekje dat je zojuist bij de plaatselijke Aldi voor een minimaal bedrag hebt gescoord. Wanneer je deze verorberd hebt, sleep je je veel te zwaar aanvoelende ledematen over die ellendige 100 treden tellende trap naar beneden op zoek naar de volgende calorierijke afleiding. Waarna je eenmaal beneden aangekomen, meteen tot de realisatie komt dat de snoeptrommel vol lekkernijen reeds geplunderd is, hetgeen je humeur in de verste verte niet ten goede komt. Dit komt tot uiting wanneer je je frustraties botviert op de eerste de beste onschuldige persoonlijkheid die het waagt je binnen een straal van vijf centimeter te passeren. Na deze aanvaring begin je opnieuw aan de helse tocht naar boven waar je op emotionele wijze ouderwets begint te peinzen. Daar zit je dan. Wetende dat je je studiefinanciering afgelopen maand voor de laatste keer als gift hebt ontvangen, oogt die ene prachtige droom-roadtrip plots een onvoorstelbaar eind weg. Je financiële toekomst ziet er op korte termijn op zijn zachts gezegd somber uit. Je voelt de druk om je CV op te fleuren, aangezien je complete leefomgeving er op blijft hameren dat dit een noodzakelijke voorwaarde is voor het binnenslepen van een goedbetaalde baan. Daar zit je dan, peinzend. Tegen beter weten in hopende dat dit informatieloze stukje toch wonderen voor je gaat verrichten, ook al is die hoop hoogstwaarschijnlijk nauwelijks ijdel te noemen. Ach, je velletje kladpapier als klaagmuur gebruiken verzachtte in ieder geval de pijn, en dat voelde toch een partij ongelofelijk fijn.