Ambitieus Plan

Nadenkend over het thema geschiedenis/grenzen van de columnwedstrijd van Metro krijg ik de gedachte dat lijkt het of de geschiedenis zich herhaalt in een bijna vicieuze cirkel van tegenstellingen en/of ontberingen, vervolgens humanitaire acties en deze vaak gevolgd door militaire hulp. Op commando van personen die menen dat ze de wijsheid in pacht hebben. Maar het lijkt ook alsof deze wijsheid streeft naar economisch gewin en macht. Het zou een hele andere soort samenwerking vereisen tussen iedereen in de wereld als we nu eens beslissingen gingen nemen op basis van welzijn. Maar wat een verademing zou dat zijn.
Ik meen dat we de idee van grenzen moeten loslaten. Grenzen vergroten de verschillen tussen naties en verdelen mensen. Er blijkt geen sprake van verbinding of veiligheid door te ontstaan. Want zijn we er in Europa in geslaagd ons als Europeanen te verbinden aan elkaar? En was er vorig jaar geen sprake van een eventuele splitsing van België in een Vlaams en Franstalig deel? Ook blijkt er geen houvast in de separatie van diegenen die in Allah geloven en zij die in een andere God geloven. Want zelfs binnen deze gemarkeerde groepen zijn al weer subgroepen ontstaan die hún grenzen uit alle macht willen vergroten en beschermen. Het lijkt een gebed zonder eind.
Maar wat als we nu eens zouden kijken naar de behoefte van mensen die ergens wonen. Want als er een pijpleiding met olie van uit Rusland naar Nederland gelegd kan worden, moet dit ook mogelijk zijn met een pijpleiding voor water vanuit Nederland naar het Midden-Oosten neem ik aan. Is ook meteen handig om de milieu effecten te compenseren. En zou de verdeling van al onze diverse middelen niet het proces naar algehele vrede bevorderen? Water om voedsel te verbouwen, geen honger meer, energie om een leven op te bouwen. Dan heb je het toch niet nodig om nog een stuk land te veroveren aan de andere kant van de wereld? En wat maakt het dan eigenlijk nog uit dat niet iedereen in eenzelfde god gelooft of een andere taal spreekt?
Beleidsbeslissingen waarvan het uitgangspunt dan zou zijn dat er alleen actie ondernomen wordt als dit het algemene welzijn van een persoon niet schaadt en nog beter, verhoogt. En dat dan op basis van geglobaliseerde normen en waarden. Grenzen beschermen namelijk niet tegen honger of oorlog, een andere manier van samenwerken wel.
Laten we dus geglobaliseerde nederzettingen gaan creëren in plaats van weer een nieuwe herverdeling van de grenzen,zijn we van al het gedoe af.