Zilver is zwijgen

Net als u waarschijnlijk was ik de afgelopen weken vooral begaan met de Nederlandse Olympiërs, en deinde mee op de golven van hun emoties. En dat was me een achtbaan, beste mensen. Schipperen tussen gewoon goud, zuur zilver en bijna brons, dat waren de afgelopen weken voor mij.

Weet ik veel hoe al die openwaterzwemmers heten, en op televisie heb ik het nauwelijks kunnen volgen, maar al dat goud telt wel lekker mee op de medaillespiegel. Meer nog dan de zilveren plakken van Tom en Dafne, hoewel zij meer wereldfaam genieten dan de meeste Olympisch kampioenen.

Hoe relatief prestaties zijn, bewezen ook de teamsporters. Die bereikten allen de halve finales, en hoewel de hand- en volleybalsters geen medaille mee naar huis nemen is hun prestatie misschien wel gelijkwaardig aan die van onze golden girls & boys.

Kortom, alleen maar lof voor onze Olympische helden. Hoewel? De hockeysters roepen nog steeds achteraf dat zij de beste zijn. Zij mogen tijdens Tokyo 2020 op mijn kosten met Yuri van Gelder gaan stappen. Echte winnaars zwijgen.