Willekeurige ontmoetingen

Dank dat je naast me kwam zitten.

Bilwang aan bilwang zaten wij gezamenlijk. Tot na een aantal haltes we weer afscheid moesten nemen. Ik heb je bekeken. Vanuit mijn ooghoeken heb ik je geobserveerd. Bestudeerd. Bijna beschamend als een slechte voyeur. Het ging zo snel. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt.

Jij bijna net zoals mij. Mar dan met een betere outfit en mooi verzorgde nagels. Haar perfect in model. Fraaie make up. Fier rechtop zittend. De wereld in kijkend. Hoe doe je dat toch? Hoe heb jij jezelf geleerd niet te verstoppen? Jezelf wegcijferen, alsof je er niet toe doet.

Ik heb zo’n bewondering voor je! Met jou zijn er velen. Anderen horen hier nog lang niet bij. Er is altijd wel iemand die nog niet zo sterk is dan jij nu bent. Ikzelf hoor ik ook niet bij. Nog niet, maar ik wil het wel. Heel graag zelfs. Beetje bij beetje begin ik het te leren. Nog lang niet op dat punt waar jij al bent.

Heerlijk lijkt me dat, mezelf niet meer verstoppen. Laten zien wie ik ben. Dat ik er ben. Dat ik mezelf gevonden heb, na al die jaren. Diezelfde wereld in kunnen kijken, zonder niet langer de stoep meer te hoeven zien.

Alles draait om acceptatie. Van jezelf. Vanaf hier begint een nieuwe reis. Voor ons beiden. Jij gaat je dagelijkse ding doen, waarschijnlijk niet eens wetend wat voor impact je op mij hebt gemaakt. Voor mij begint er een langere reis dan deze metrorit. De rit van persoonlijke groei. Een excursie die slechts plaats vind in mijn hoofd, met hier en daar een uitstapje naar de maatschappij. Een workshop volgend van een expert of zelfhulpboek.

Bedankt dat jij naast me bent komen zitten. Je hebt me wakker geschud. Ik ben er. Jij ook. Wij zijn er allemaal. We moeten maar eens genieten van het wie we zijn. Wij curvy vrouwen. Alle vrouwen.

Waar is al dat veroordelen van elkaar en onszelf toch ooit begonnen? Wanneer kunnen we naar onszelf kijken en tevreden zijn over onszelf? Niet alleen over ons lichaam, maar gewoon – als mens. Het lijkt me heerlijk, geen schaamte meer over iets zo praktisch als een lijf. Geen uiterlijke trauma’s meer moeten ondergaan, die door de onszelf opgelegde vleeskeuring is ontstaan. Kunnen leven zoals bedoeld is. Alles volledig in balans.

Hoe bijzonder is deze ontmoeting, een willekeurige, welke nooit echt plaats heeft gevonden.