Treinen

Tijd voor een tegengeluid. Afgelopen jaar heb ik getreind tussen Sneek en Leeuwarden v.v. en dat is mij hartstikke goed bevallen. Zo, dat is eruit. Begrijp me goed; ik heb geen belang om dit te te delen. Ik ga niet werken bij de NS of Arriva, heb ook geen enkele ambitie daartoe en ken verder niemand bij deze bedrijven. Dit komt gewoon vanuit mezelf.

Recentelijk heb ik mijn NS abonnement op moeten zeggen vanwege een andere job. Ik vind autorijden zeker geen straf maar ik realiseer me nu wel hoe fijn het was om met de trein te reizen.

De trein stopt niet bij mij op de oprit. Dat kan als een ongemak worden ervaren. Ik fiets echter in acht minuten naar het station. Na de treinrit wandel ik het laatste stukje naar mijn werk. Niets is zo lekker om het ochtendgloren op deze manier op te snuiven. Hiermee heb ik dus mijn eerste lichaambeweging gehad; op de terugweg herhaalt zich dit ritueel maar dan in omgekeerde volgorde.

Er wordt veel geklaagd over vertragingen, niet op tijd vertrekken of uitval van de trein. De praktijk is dat het bijna altijd goed gaat. We onthouden vaak de uitzonderingen en delen deze dan ook vaak. Het is natuurlijk ook volstrekt oninteressant om te twitteren, facebooken of instagrammen dat de trein op tijd is aangekomen. Ik weet zeker dat de trein een stuk bedrijfszekerder is dan de auto. Met de trein geen files, geen parkeerproblemen, je hoeft niet te tanken en te wassen terwijl het onderhoud voor je wordt verzorgd.

Op de grotere stations heerst altijd bedrijvigheid. Knooppunten zijn het; het kloppend hart van de stad. De geur van vers brood en koffie. Mensen komen overal vandaan en spreiden zich vervolgens weer uit over de stad of reizen door naar een andere bestemming. Mensen van allerlei pluimage, met verschillende achtergronden, een verscheidenheid aan culturen. In de trein komt alles bij elkaar.

Scholieren die druk met elkaar in gesprek zijn. De laatste voorbereidingen voor hun proefwerk doen. Mensen die de krant (meestal de gratis Metro) of een boek lezen, voor zich uit zitten te kijken of naar muziek luisteren. En natuurlijk zitten hele volksstammen naar hun mobiele telefoon te staren. Na verloop van tijd ga je gezichten herkennen. Een voorzichtige knik met het hoofd als je ze tegenkomt, niet wetend hoe ze heten. Fascinerend om daar deelgenoot van te zijn.

Voor mij was de treinreis een rustmoment van de dag. Op de heenweg is het relaxed ontwaken, de terugreis is lang genoeg om te ontstressen.