Erotisch schrijven voor vrouwen (voor beginners)

Ik draai me om in mijn bed. Ik heb geen tijd op mijn digitale wekker ingesteld en die gaat dus ook niet af. De gordijnen zijn dicht. Er komt geen lichtstraal binnen. De wereld is buiten. Ik ben hier en geniet intens van het katoen van het beddengoed tegen mijn lijf. Mijn kussen aait me af en toe over mijn wangen. Tijdschriften en boeken heb ik altijd binnen handbereik. Ik loop naar de koelkast en pak er een flesje water met komkommersmaak uit. Ik drink de helft van het flesje in een teug leeg. Ik probeer sinds kort iets uit – out of the box – schrijven voor vrouwen. Ik ben er zelf een dus hoe moeilijk kan het zijn. Ik kan (al zeg ik het zelf) heel romantisch schrijven maar erotisch, nee, dat is een ander gebied of specialisme. Verder dan de volgende zinnen kom ik helaas niet. "Met mijn handen en mond tast ik, na het ruiken van zijn muskachtige geur, zijn lichaam af. Hoe kan ik mijn pas verworven trofee uitleggen dat mijn twijfelende lippen branden van verlangen om zijn zachte lichaam te mogen proeven?" Ik bedenk er een hunk (misschien volstaat de nieuwe mr. World wel?!) bij en wat anekdotes van vriendinnen en familieleden (voornamelijk mijn stoute Tantes…rijpere vrouwen zijn toch iets ondeugender dan de buitenkant doet vermoeden…) en er staat weer een leeswaardig stuk op papier. Of het ook een publicatiewaardig stuk is moet nog blijken. Mijn vriendinnen moeten wel lachen om flarden uit het ingestuurde stuk. Ach, de een kan wat meer hebben dan de ander, zo blijkt. Ik zie Jolien al blozend voor me toen we na ons eetafspraakje bij Hotel New York terugliepen naar Wilhelminaplein en ik hardop nadacht over het al dan niet opnemen van een passage over kloppende lichaamsdelen (ik kwam even ter opheldering niet verder dan een boezem en adamsappel)… Jolien moest enorm lachen en noemde me zelfs mafketel (dat doet ze overigens altijd…zou het een stopwoord zijn?!) en zij vond dat ik het zeker moest insturen. Het paste volgens haar in de levensfase waar ik me nu in bevind, te weten mijn jaar van persoonlijke groei en ontwikkeling. Ik ga dus niks meer aanpassen en dat kan ook niet meer. Het stuk is immers al weg. Dat was overigens een bewuste actie want ik ken mezelf goed. Zodra ik de meningen van anderen heb aangehoord, krijg ik het Spaans benauwd en krabbel ik terug. Ik ben meer het type ‘grote mond, klein hartje’.