Rood Licht

‘En toen verloor hij zijn virginiteit bij de hoeren,’ zei hij. ‘Is dat een woord, virginiteit?’

‘Nee,’ zei ik. ‘Spoel terug, ik volg het even niet, ze dwongen hem?’

‘In Japan had Shika zijn virginiteit verloren. Zijn vrienden hadden besloten zijn maturiteit te vieren met drank en feest en wat vrouwelijk gezelschap–betaald althans. Zoals iedere plan voor het daadwerkelijk plaatsvinden van het evenement, klonk het als een goed dom idee. Eén stelt het voor, en een ander knikt, en een ander knikt en schatert van de actie en de mogelijke spanning, en de vierde doet alles wat de anderen doen. Na wat disco’s, en clubs, en typische Japanse tenten waar vrouwen–soort serveersters die met je praten voor geld, en de tenten genaamd cabaret clubs volgens mij–entertainen.

Na wat sake, na wat vodka of wiskey–erg populair daar, nu. Na wat gedonder, geschuifel met voeten, is het tijd. De ‘leider’, die al vaker is geweest, weet de weg. Het is niet aan de rand van de stad, of niet in het centrum. Maar ergens daartussen. Niet in de sloppen, niet in de ‘suburbs’. De rest volgt braaf–Shika onder mom van zijn verjaardag en genot van de sensatie na alchohol consumptie, eveneens. Onderweg komt hij wat uit de waas van zijn tijdelijke alcoholisme.

‘Het was toch een grap?’, zei Shika. De leider zegt niets, en de rest, hoofd naar beneden, volgt. Zwijgend. Het is donker, miezert wat, hetgeen een lichte glans geeft aan de redelijke schone straten van Tokyo. Weining zwervers of junks. Verassend veel jongeren. Aan het einde van de straat zijn de vrouwen schaars gekleed–Red light district. Ironisch genoeg, er is geen rood licht. Leider knikt naar een paar bekenden, schudt iemand zijn hand, en loopt zijn favoriet binnen. De gastvrouw groet hem vriendelijker dan een Japanse vrouw normaal zou doen.’

‘Wanneer komt het?,’ zei ik vluchtig–verhaal was té lang en misschien zonder punt. Volgens mij.

‘Nu werd het grappig’, zei hij.

‘Toen, de twee volgers rennen weg. Geen mannen, of juist wél al mannen. Lang geleden. Shika had minder geluk dan de renners, voor hij bewust was wat er aan de hand was, greep leider zijn hand, betaalde voor hem, koos één uit en Shika mocht de rest doen–onder dwang. Shika hoefde alleen zijn broek uit te doen’–dat deed hij vast niet onder dwang.

‘Dus wanneer?’, vroeg hij.

‘Wanneer wat?,’ zei ik. Het antwoord wetende.

‘Volgende week gaan we naar Amsterdam toch. Mijn verjaardag vieren,’ zei hij.

‘Mannen en drank, en vrouwen en rood licht zeker.’