Requiem voor een onbekende

Mijn naam? Helaas doet dat er niet toe. Ik kan je mijn naam vertellen, maar het zal je niets zeggen.

De wereld gaat verder zonder mij. Mijn dood is er slechts één van velen, en daarom irrelevant. De wereld schrikt allang niet meer. Ik stond midden in het leven. Op werk zal iemand mijn functie overnemen. De kranten die mijn naam herbergen verdwijnen en mijn foto’s zullen vervagen. Ik speel geen rol meer in de wereld van gisteren. Wie vertelt mijn oma dat ik niet op haar verjaardag kan komen? Wie geeft mijn kat eten? Ik keek nog zo uit naar de geboorte van mijn nichtje.

Ik had ook dromen, plannen en ideeën. Ik had lief en koesterde ambities. Ik heb dat allemaal achter moeten laten. Ik voel me leeg zonder deze gevoelens. Het is niet eerlijk. Het is wreed.

Jij daar! Meisje met lang, blond haar. Jij kent me. Ik zat naast jou in de trein. Ik tikte jou per ongeluk aan en bood er mijn excuses voor aan. Jij glimlachte naar me.
Jongen met bril achter de kassa. Hoe vaak heb ik bij jou niet mijn croissants afgerekend? Volgens mij is jouw naam Benjamin. Ken je mij nog? Zul je me missen? Zul je me vergeten? Vergeet me alsjeblieft niet.

Ik voel geen pijn. Ik kan me niet herinneren dat het pijn deed. Ik ben zelfs niet eens boos. Het ging zo snel. Er waren zoveel mensen. Ik keek hem heel even in de ogen, hoorde een schot en toen ging het licht uit. Nu zit ik hier. Ik zit hier al heel lang, denk ik. Nee… toch niet.

Naast mij zit een jongetje. Hij is hier met vele anderen maar toch alleen. Hij huilt zachtjes. Dat mag best. Hij heeft die vrachtwagen zelfs nooit zien aankomen.

In de hoek staat een nerveuze man. Hij jammert luid. Een andere man troost hem geluidloos. Ik denk dat ze bij elkaar horen. De wereld heeft voor hen onzichtbare bloemen neergelegd en een kaarsje gebrand. Het maakt de onbegrip van de man niet minder. Ik begrijp het wel: hij is pas 21.

Wacht… er gebeurt wat!
Ik spreek je later. De deuren gaan open en een fel licht schijnt op ons. Een zoete geur vult de kamer en iemand wenkt ons. Een gevoel van vrede en kalmte overvalt me… eindelijk.