ONVERTEERBAAR

Het roer moest om, het was welletjes; de meeste maaltijden die ik had klaargemaakt waren niet succesvol. De stemming aan tafel was te vaak door mijn gepruts bedorven en iedereen smachtte naar een vooruitgang. Daarom had ik dit keer extra zorg besteed aan het voor elkaar krijgen van een smakelijk diner. De tomaatjes lagen decoratief, en vrolijk blozend op een bedje van sla omringd door heerlijk ruikende fijngesneden rode uitjes, maagdelijke stukjes witte mozzarella en licht geroosterde pijnboompitjes. De aangename geur van de stukjes gekruide kip maakte het geheel compleet. Iedereen genoot van het maaltje maar de vlam sloeg in de pan nadat ik onbeschaamd, zonder enig overleg het laatste hapje uit de schaal had geharkt. Mijn inhaligheid was voor mijn vrouw niet meer te verteren en schoot direct in haar verkeerde keelgat.

Egoïsme heeft dikwijls desastreuze gevolgen voor de harmonie in ons bestaan en wordt meestal veroorzaakt door een weigering verder te kijken dan onze neus lang is. We handelen onoplettend en gaan als het ware slaapwandelend door het leven. Omdat slaap een toestand van de geest is die inhoudt dat men zich van niets gewaar is leeft deze mens als een kip zonder kop en bakt hij er helemaal niets van. Hij functioneert vanuit een bekrompen waarneming zonder zich te bekommeren om het geheel en kweekt slechts pitloze vruchten. De vitale levenskracht neemt af en op den duur voelt dat als een scherpe doorn in zijn keel. Deze akelige situatie kan een gevoel van spijt teweegbrengen die als een belangrijke hulpbron voor een echte verbetering kan gaan werken. Dankzij berouw kan het emotionele deel van de mens meer gaan rijpen zodat men geen genoegen neemt met uit de hand gelopen situatie. Dit ontwaken ondersteunt een meer verfijnd gevoel voor maat en versterkt het verlangen naar het goede leven.

Graag had ik mijn gedrag willen herstellen door de laatste restjes alsnog aan mijn vrouw en kinderen te geven. Natuurlijk moest ik even goed slikken toen iedereen halsstarrig weigerde.