Hocus Pocus Pilates Pas

Zaterdagmorgen 11.00 uur: pilates. Met een beetje pech is het druk. Er liggen inderdaad dertig matjes in de smalle spiegelzaal. Met evenzoveel vrouwen op hun handdoeken. Het lijkt op een hete Scheveningse stranddag. 75% is hier met tegenzin: veel fysiotherapeuten bevelen pilates aan. Maar 25% is hier voor hun plezier. Wij willen billen net als Pippa Middleton. Die doet ook aan pilates.

De gemiddelde leeftijd is hoger dan bij andere klasjes. De, nog jonge, lerares vraagt of iemand klachten heeft. Nee hè. Ik weet uit ervaring dat dit tien minuten van de les kost. “Ik kan mijn polsen niet belasten”, “Mijn knieën zijn versleten”. “Mijn onderrug is zwak”. ‘’Ik heb eigenlijk overal pijn, ik kijk wel hoever ik mee kan doen”, zegt een ander. Áls je graag je mond open wil doen, kijk er dan niet zo zielig en meelijwekkend bij, denk ik. Naast mij zit een vrouw met grote haarklemmen in haar grijze coupe. Ze is doodserieus en wil niets missen. Het ziet er belachelijk uit, maar dit is geen les van ‘zien en gezien’ worden.

Eindelijk: we kunnen beginnen. Er bewegen gekleurde lampjes over de vloer. "Kan dat geflits uit?" roept de mevrouw naast mij. Ik kijk naar mijn vriendin, we rollen met onze ogen. Gedurende de les gaat het gezanik door. “Kan de muziek wat zachter"? "Kan het licht worden gedimd? “Kan de airco lager?’’ Ik heb nu zin om in de hoek van mijn matje te bijten of om: ‘koppen dicht!’ te schreeuwen. Hocus Pocus Pilates pas: ik wou dat de helft weg was. Er is één man in de zaal en die is hier zéker niet voor zijn plezier. Dapper. Zielig. Ik schaam mij kapot voor enkele van mijn seksegenoten. De lerares gaat verder met ‘roll like a ball’. Nadat je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, moet je dit gewoon niet proberen. Enkele dames rollen van hun matje af en botsen, door de matjes-dichtheid, op hun buurvrouw. Geen verrassing. Bij ‘de plank’, blijft een merendeel op haar billen zitten. Deze zware oefening is juist goed om de bovenarmen te verstevigen, denk ik.

Na de ‘cooling down’ bedank ik de lerares. Dit was voor haar fysiek waarschijnlijk niet zo uitdagend; geestelijk wél, dat kán niet anders.

De zaterdag daarna volg ik om 9.00 uur de les van Frank. Misschien komt het door het tijdstip of omdat het tempo hoger ligt, maar de gemiddelde leeftijd is sterk gedaald. De les begint direct, geen gezeur. Hier wordt gezweet in plaats van azijn gepist. De volgende dag voel ik me nog steeds relaxed en ik heb spierpijn in mijn billen. Héérlijk.