Het is 50 graden hier en je laat me alleen?

Was dit het? Stopt hier mijn leven, helemaal alleen in deze verschrikkelijke hitte?

Vanmorgen zag de dag er nog heel anders uit. Toen dacht ik nog dat ik zo’n fijn leven had, zeker nadat mijn oog was gevallen op die ene krantenkop: ‘Asiels puilen uit met vechthonden’. Nee, dan had ik het beter getroffen. Ik had een baas en vandaag mocht ik mee op pad. We gingen met de auto. Mijn staartje kwispelde van blijdschap en ik sprong vrolijk in de auto. We passeerden de grens en ik werd steeds enthousiaster, misschien gingen we wel naar het strand? Ik kreeg gelijk weer medelijden met die asielhonden. Die zaten de hele dag in een hok omdat hun baas ze had afgedankt. En waarom dan? Hadden ze teveel gevochten of juist niet gevochten? Of waren ze alleen maar aangeschaft omdat de bazen er indruk mee wilden maken, maar dat ze met een dergelijke hond helemaal niet konden omgaan?

Ik kwispelde nog een keer, zo blij was ik. Mij noemen ze soms ook een vechthond, maar dat deed ik eigenlijk nooit. Toch vond mijn baas dat schijnbaar niet erg, want ik zat gelukkig niet in het asiel. Ik ben een staffordshire-bulterriër en ik mag mee… Yoehoe, op naar de zee. Toen de auto stopte, zag ik al gelijk dat we niet bij de zee waren. Er stonden heel veel auto’s en het rook er een beetje naar wilde dieren. Een dierentuin? Zou ik hier moeten vechten? Ik werd nu toch een beetje nerveus. Mijn baasjes stapten uit en lieten mij achter. Dat is raar? We gingen toch ergens heen? Lieten ze me nu alleen in de auto achter? Ik ging geduldig liggen wachten.

Het duurde lang. Het werd warm in de auto en ik mistte mijn baasjes. Het voelde aan alsof ik in een oven was gestapt. Ik kon niet meer stoppen met hijgen en begon er zelfs bij te kwijlen. Af en toe keek ik even door het raam of ze al kwamen, maar al snel had ik daar de puf niet meer voor. Ik werd ineens heel verdrietig en bang, ik moest er zelfs van braken. Waar was mijn baas? Ik had frisse lucht nodig, begreep hij dat niet? Zat ik maar in een asiel, dacht ik ineens. Daar kwam genoeg frisse lucht door de tralies. Het beeld van die asielhond schoot flitsend door mijn hoofd. Zo zielig… zo zielig… zo z…….