Ga toch fietsen!

Wanneer u nooit op fietsvakantie bent geweest in Nederland: ik kan het van harte aanraden. Dit is helemaal geen dichtbevolkt land vol gestreste conducteurs, maar een frisgroen kampeerparadijs vol vriendelijke natuurhoppers.

Het is maar welk perspectief je kiest, want ik moest terug met de trein. En ontwaakte meteen uit mijn droomwereld. Wanneer meerdere vakantiefietsers met een trein willen reizen, en die trein wordt opgeheven wegens seinstoring, dan hopen de fietsers zich op, want zij kunnen niet mee met vervangend busvervoer. En is de treindienst eenmaal hervat, dan moet je volgens de regels wachten op de eerste trein waarin plaats is voor je fiets.

Vertel dat vakantiefietsers. Die staan al met zijn vijven op het bordes voordat de conducteur heeft omgeroepen dat er geen fietsen meer bij kunnen. En toch probeerde de conductrice van dienst de fietsers weer uit de trein te krijgen, op een toon die deed denken aan de spoorwegpolitie. De fietsers hielpen elkaar loopruimte te scheppen, namen geen zitplaatsen in, boden excuses aan en susten de boel, maar waren in de ogen van de conductrice fout en bleven dat tot ver na de oorlog.

Dat komt omdat de dienstregeling van de NS eind juli – ook in het weekend – nog steeds is ingericht op forensenvervoer, met dubbeldekkers die meer dan half leeg zijn en weinig fietsplaatsen kennen. De NS blijft stressen alsof de zomer een normale periode is met gemiddelde reizigers en brengt daardoor zichzelf en haar klant in de problemen.

Oplossingen voor fietsers zijn duur, maar dat is een treinkaartje met fietstoeslag ook. Het kan zelfs zonder concrete aanpak al stukken beter, want de machinist die bij onze treindeur instapte, grapte: “zozo, op fietsvakantie en dan allemaal met de trein?” Iedereen lachte, niemand zeurde en de spoorwegpolitie kwam niet. Wij maakten ons alleen zorgen om een conductrice.