Aan de geadresseerde van dit adres

Vrouwen die niet vertellen wat er is, maar wel boos op je zijn. Een kind die kosten wat kost wil dat papa hem komt aankleden, terwijl papa beneden zit en mama recht voor hem staat. En een bakker die wil dat je een nummertje trek, op het moment dat je ziet dat jij de enige klant in de bakkerij bent; moeilijk doen om het moeilijk, het is een van de lekkerste dingen om te doen.

Ik ging laatst bijvoorbeeld twee postzegels kopen. Gelukkig werd ik onderweg niet door iemand gebeld met de vraag ‘wat ik aan het doen was’, en hoefde ik dus ook niet de minst geile zin ooit te zeggen: “Ik ben postzegels aan het kopen.” Tegen een medewerkster van de winkel, die voor een muur van postzegels stond, vroeg ik of ze postzegels hadden. “Jazeker”, antwoordde ze nog onwetend van mijn ‘moeilijkdoen-bui’. “Ik heb twee postzegels nodig”, waarop de medewerkster vraagt of ik twee lossen postzegels wil of een blad. “Hebben jullie bladen van twee postzegels?” “Nee”, antwoordde de vrouw al iets cynischer. “Oké, doe dan maar twee losse.”
…
“Wil je ze inpakken? Het is een cadeautje.” Terwijl de vrouw de postzegels inpakt begin ik alvast met het afrekening. “Pinnen graag.” Ik zie dat ik op dit apparaat contactloos kan pinnen. De vrouw ziet dat mijn pinpas contactloos kan pinnen. Maar niks daar van, ik pin vandaag zoals ik wil pinnen en dat is alles behalve contactloos. Ik toets mijn 4-cijferige pincode in: 2647. Verkeerd, opnieuw. “Wacht, ik gebruik mijn andere pas wel even.” Geslaagd. 1,46 Europese valuta’s armer krijg ik mijn ingepakte postzegels. “Mag ik een tasje?”, vraag ik terwijl ik de vrouw strak aan kijk. Ze zucht en zegt: “Dat wordt dan vijf cent, pinnen?” “Oh ja stom van me, die tasjes kosten sinds kort geld”, waarop ik een €2-munt uit mijn jaszak haal en op de balie leg. “Wil je nog een bon?” “Ligt eraan. Hoeveel kost die dan weer?”, vraag ik. De vrouw zucht en geeft mij het wisselgeld en de bon.

Drie dagen later ligt op de deurmat van de winkel een envelop met in de rechterbovenhoek één postzegel. In de envelop zit een brief met daarop de tekst "Sorry dat ik zo moeilijk deed". Had ik echt spijt? Nee. Maar die vrouw ligt nu wel de hele nacht wakker zich af te vragen waar die tweede postzegel voor was. Moeilijk doen, heerlijk!