Zet demonstrerende Nederturken het land uit

Even leek het er op dat Turkije de mogelijkheid had om weer het land te worden dat het ooit was. Een lichtpuntje in een donkere islamitische wereld. De staatsgreep werd echter neergeslagen, niet in de laatste plaats omdat aanhangers van Erdogan massaal gehoor gaven aan zijn oproep om in opstand te komen. Opvallend genoeg werd hier ook in Nederlandse steden gehoor aan gegeven. Duizenden Erdogan aanhangers maakten de straten onveilig, journalisten kregen klappen, maar de politie greep niet in. Dat is op zichzelf al zorgwekkend, maar nog veel zorgwekkender is de loyaliteitskwestie van deze lieden. Loyaliteit die niet bij Nederlandse normen en waarden ligt, maar bij die van hun leider. Een leider met een missie, een gevaarlijke missie.

Een missie die al in de vorige eeuw gestalte kreeg toen hij burgemeester van Istanboel was. Tijdens een toespraak in 1994 sprak hij de niet mis te verstane woorden: “Wij zullen onze scholen omvormen tot Imam Hatips” en “God zij geprezen, ik ben een dienaar van de sharia.” Vandaag de dag wekt het dan ook weinig verbazing dat de islam de ruggengraat van de Turkse politiek vormt, een die nauwelijks ruimte biedt voor tegengeluid. Met de mensenrechten is het dan ook droevig gesteld sinds politiebevoegdheden zijn uitgebreid en de antiterrorismewet werd aangepast. Vrijheid van meningsuiting is geen vanzelfsprekendheid meer. Demonstraties worden met geweld neergeslagen. Rechten van homoseksuelen en vrouwen zijn geheel volgens de principes van de islam gedecimeerd. Ook het christendom wordt geleidelijk verbannen. Recent werden nog zes kerken geconfisqueerd als staatseigendom. Daar 98% van de tachtig miljoen Turken moslim is, is er geen haan die naar deze minderheid kraait. De islamitische expansiedrift krijgt ook buiten de Turkse grenzen gestalte, waar Erdogan openingen van moskeeën bijwoont en er allerlei Turkse financieringsstromen voor islamitische gebedshuizen het Europese vasteland en dus ook Nederland bereiken. Om nog maar te zwijgen over de chantage richting de EU aangaande de vluchtelingenkwestie.

“De moskeeën zijn onze kazernes, de koepels zijn onze helmen, de minaretten onze bajonetten en de gelovigen onze soldaten.” Die soldaten hebben we donderdagnacht in Nederlandse steden mogen aanschouwen. In plaats van toetreding tot de EU en visumvrij reizen, zou verplichte remigratie beter op zijn plaats zijn. Als onze cultuur en verworvenheden ons lief zijn, is het uitzetten van de soldaten van Erdogan een noodzakelijke stap.